Την ώρα που οι ομάδες της Α1 (πλην Πανιωνίου) βρίσκονται στη φάση των φιλικών προετοιμασίας, με στόχο το καλύτερο δυνατό «δέσιμο», με τους προπονητές να διαπιστώνουν τον βαθμό αφομοίωσης των όποιων νέων στοιχείων θέλουν να βάλουν στο παιχνίδι τους, στην Α2 συνεχίζεται το θρίλερ. Τα Τρίκαλα (Αίολος) ενημέρωσαν ότι θα κατεβάσουν ομάδα, δίχως να διευκρινίζουν αν αυτή θα είναι ανταγωνιστική (δεν θα είναι), ή αν θα κατεβεί απλά για να μην γίνει απότομη η κατηφορική κλίση του εδάφους, τη στιγμή που ο Εθνικός αγνοείται κι ο Απόλλων Πατρών ταλαιπωρείται από περσινά χρέη (βλέπε Άκερ).
Όπου φτωχός κι η μοίρα του κι οι περισσότερες των ομάδων της Α2 διακρίνονται για τα πενιχρά οικονομικά τους. Κλαμπ όπως ο Ιωνικός Νικαίας, αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όμως, ζητούμενο δεν είναι η καταγραφή -πολλώ δε μάλλον η διαχείριση- της φτώχειας, αλλά να υπάρξουν λύσεις, που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα, ή που -στη χειρότερη- θα βοηθούν ώστε να βγει ο ισολογισμός.
Αν δεν πάμε μακριά, να αναζητήσουμε μοντέλα από άλλες χώρες, τα οποία ενδεχομένως να μην μπορούν να εφαρμοστούν στη δική μας, θα ήταν απλή κίνηση να δούμε πώς επιβιώνει η Α1. Σκέφτεστε τη «μεγάλη» κατηγορία δίχως τηλεοπτική κάλυψη; Θα είχαν τόσους χορηγούς οι ομάδες;
Σημειώστε πως συνολικά η έννοια της χορηγίας στην Ελλάδα είναι είδος προς εξαφάνιση. Ελάχιστα τα χρήματα σε σχέση με το παρελθόν, συνεπώς τα εξτρά κίνητρα βοηθούν στην κατεύθυνση της σωτηρίας. Άρα, αν απλά η ΕΟΚ σε συνεργασία με τις ομάδες διεκδικούσαν την προβολή ενός ή δύο αγώνων σε εβδομαδιαία βάση από την κρατική τηλεόραση, θα υπήρχαν περισσότερες δυνατότητες εύρεσης χορηγού για τα σωματεία.
Η ΕΡΤ δείχνει από σόφτμπολ μέχρι… υποβρύχιο τάβλι και πολύ καλά κάνει. Αυτό οφείλει να πράξει, ώστε όλα τα αθλήματα να χαίρουν προβολής. Όχι, όμως, την Α2! Γιατί απλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο (ακόμα κι αν εσφαλμένα θεωρήσουμε ότι δεν έχει πιθανότητες υψηλής τηλεθέασης) να «πακετάρει» την κατηγορία με την Εθνική ομάδα, ή με το πρωτάθλημα της Α1. Άλλωστε, συγκοινωνούντα δοχεία είναι τα δύο πρωταθλήματα…
Δεν είναι μόνο οικονομικό το ζήτημα. Εγώ γράφω τώρα, έτσι για να περνά η ώρα, ότι αποκάλυψη φέτος θα είναι ο Χατζηδάκης. Ποιος είναι και πού παίζει; Μα όταν δεν έχουμε εικόνα των παιδιών, πώς θα μπορέσουμε να διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν αξιόλογα ταλέντα;
Ξέρετε, στο πρωτάθλημα της Α2 υπάρχουν παίκτες (μεγαλύτερης ηλικίας), που θα ξαφνιαστείτε αν διαπιστώσετε -αναφέρομαι στους μη μυημένους- ότι συνεχίζουν απτόητοι και το έχουν ακόμα. Υπάρχουν παίκτες που αύριο μπορεί να είναι βασικοί σε ομάδες της «μεγάλης» κατηγορίας. Υπάρχουν ιστορικές ομάδες, αλλά κι ομάδες που έχουν ενδιαφέρον είτε λόγω γεωγραφικής θέσης, είτε γιατί είναι κάτι σύγχρονο, κάτι διαφορετικό. Να τις βλέπαμε κιόλας…
Αντί επιλόγου: Δεν έχει αξία στα μέσα της σεζόν να γίνει συμφωνία και να αρχίσει η προβολή αγώνων, γιατί θα έχει χαθεί το τρένο της χορηγίας. Κι επειδή φέτος δεν προλαβαίνουμε, ας ξεκινήσουν από τώρα για του χρόνου, μπας και αποκτήσουν υπόσταση.
Α, και πού είσαστε (απευθύνομαι στους παράγοντες των ομάδων): Όσο κι αν σκύβετε το κεφάλι, όσο κι αν γονατίζετε μπροστά στην εικόνα του πάλαι ποτέ «μεγάλου», χρήματα στο ταμείο σας δεν θα δείτε. Ούτε προκοπή θα δείτε. Κάποια στιγμή ξεβολευτείτε, διαφορετικά αφήστε άλλους που να το λέει η περδικούλα τους. Έτσι κι αλλιώς το όλο σχήμα είναι θνησιγενές…
