Αν θεωρήσουμε δεδομένη την παραμονή του Νίκολα Μιλουτίνοφ, το ρόστερ του Ολυμπιακού ολοκληρώθηκε, άρα μπορούμε να μιλήσουμε με δεδομένα, δίχως… άνω τελείες, με όλο τον… θίασο επί σκηνής.
Μια ομάδα που έχει τη σφραγίδα του Ντέιβιντ Μπλατ κι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να τη «διαβάσει» κανείς, παρότι με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχει τεράστιες μετατοπίσεις σε σχέση με την περσινή.
Οι «ερυθρόλευκοι» διαθέτουν πλέον ένα τρίγωνο που θα βγάλει ενέργεια, θα δώσει αμυντική διάσταση, ταχύτητα στο παιχνίδι, μια «τριπλέτα φωτιά». Ο… παλιός, αλλά ανανεωμένος ως προς το συμβόλαιο συνεργασίας, Κώστας Παπανικολάου συναντά τους Αξέλ Τουπάν και Γιάνις Τίμα.
Οι τρεις τους δημιουργούν τη… ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού. Αν δεν είναι αρκετό το «τιτίβισμα» του Χάρη Γιαννόπουλου, αν δεν έχετε αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν από την μπασκετική Ευρώπη οι δύο μεταγραφές, δεν έχετε παρά να περιμένετε να δείτε τι σημαίνει «ενεργειακό τρίγωνο» στο σπορ της πορτοκαλί μπάλας.
Ο Ολυμπιακός διακατέχεται από μια ιδιότυπη… κατάρα. Στη μετά Λο εποχή, δεν μπορεί να βρει αξιόπιστο Αμερικανό στην περιφέρεια. Ο Γκριν και ο Ρόμπερτς αποδείχθηκαν λιποβαρείς για να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι, ο Χάκετ είχε το… πακέτο αλλά τραυματίστηκε, ο Μπράουν πέρασε και δεν ακούμπησε.
Ο Γουίλιαμς-Γκος καλείται να σπάσει αυτή την… κατάρα. Το αν θα τα καταφέρει δεν το γνωρίζουμε, έχει πάντως τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται ο Ολυμπιακός. Και παρότι δεν είμαστε προπονητές, περιμένουμε (και φέτος) επιμονή στο pick & roll παιχνίδι και σ’ αυτό (εκτός από τον Σπανούλη) ο Αμερικανός είναι πολύ καλός.
Υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα. Ο undersize Ζακ ΛεΝτέι πρέπει να… κρατήσει τη θέση πίσω από τον Μιλουτίνοφ. Υπάρχει κι ο Αγραβάνης, που μπορεί να βοηθήσει στο «5», στα ματς που θα είναι στη 12άδα ενδεχομένως θα έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο Μπόγρης, όμως αν ο Αμερικανός δεν θυμίσει κάτι από τον Κάιλ Χάινς, οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν πρόβλημα στο «ζωγραφιστό». Επιμένω -το έχω ξαναγράψει- η γραμμή των ψηλών δεν είναι γεμάτη και δεν θα είναι αν δεν αποδειχθεί «λαχείο» ο ΛεΝτέι.
Το στοιχείο που διαφοροποιεί κάθε ομάδα και ειδικά τον Ολυμπιακό είναι τα… «μισά». Ήτοι οι παίκτες που δεν έχουν ξεκάθαρη θέση. Για να το σχηματοποιήσουμε (ζητώντας συγνώμη από την κοινότητα των προπονητών για την αναγωγή), ο Αγραβάνης είναι κάτι σαν… 4,5. Ο Τουπάν κάτι σαν 2,5 και ο Τίμα κάτι σαν 3,5.
Μπορούν να παίξουν σε δύο θέσεις, όπως κι ο Παπανικολάου, κι ο Στρέλνιεκς, αλλά κι ο Σπανούλης που κινείται με άνεση στις δύο περιφερειακές θέσεις. Ως εκ τούτου, δίνουν λύσεις και τη δυνατότητα στον προπονητή να παρουσιάσει πολλά διαφορετικά σχήματα. Αυτό είναι -ιδιαίτερα φέτος- στοιχείο που θα μετρήσει για τους «κόκκινους».
Με Γκος, Στρέλνιεκς, Βεζένκοφ και Τίμα μοιάζουν να έχουν λύσει το περιφερειακό σουτ, έχουν ενέργεια (συνυπολογίστε στο τρίγωνο και τον Αγραβάνη, αλλά και τον πάντα αξιόπιστο αμυντικό Μάντζαρη), έχουν προσωπικότητες (παρόντων Σπανούλη και Πρίντεζη, αυτό δεν θα είναι ποτέ πρόβλημα), θεωρητικά είναι πλήρεις και το μόνο που χρειάζεται να αλλάξει σε σχέση με την περσινή χρονιά είναι η… έφεση στους τραυματισμούς.
