Είναι κλασική έκφραση ότι «το μπάσκετ είναι σαν την εκκλησία. Μπαίνουν πολλοί, καταλαβαίνουν λίγοι». Είναι κρίμα ότι πολλοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν πόσο… τυχεροί είμαστε εμείς οι ενασχολούμενοι με το μπάσκετ, στη μικρή γωνιά του πλανήτη.
Πέρασαν και περνούν από μπροστά μας τεράστιες προσωπικότητες, όπως ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Δημήτρης Διαμαντίδης (για να μην χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου και να μιλήσουμε για Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, ή Γιώργο Αμερικάνο και πάει λέγοντας). Τελευταίος αυτής της χρυσής αλυσίδας, ο Βασίλης Σπανούλης.
Πολλοί έλεγαν ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι με την πλάτη στον τοίχο. Αυτός που είχε τη μεγαλύτερη πίεση ήταν -και είναι- ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Κι είναι εσωτερική πίεση, ανεπηρέαστη από εξωτερικούς παράγοντες και αλαλάζοντες του facebook. Ο Σπανούλης ξέρει πως αυτή η ομάδα είναι «η δική του ομάδα». Ξέρει πως για ό,τι καλό, ή ό,τι κακό συμβαίνει αυτός έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Το νιώθει μέσα του.
Θα μπορούσα να παραθέσω αριθμούς, αλλά είναι απρόσφορο μέσο. Η εικόνα ενός παίκτη, που στα 36 του χώνεται ανάμεσα στο Μιλουντίνοφ και τον Ντουβερίογλου για να πάρει ριμπάουντ, αρκεί για όσους γνωρίζουν. Όλα τα άλλα, τα φοβερά και τρομερά που έκανε, είναι… άλλη μια μέρα στη δουλειά.
Καθένας μπορεί να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα. Όπως είπε πρόσφατα σε ένα σεμινάριο ο Αργύρης Πεδουλάκης «ο Πλάτωνας έλεγε ότι για να έχεις γνώμη, πρέπει να έχεις και γνώση». Πόσο επίκαιρο; Όσοι γνωρίζουν μπάσκετ, όσοι έχουν αντιληφθεί την προσωπικότητα του Σπανούλη, δεν τολμούν να τον αμφισβητήσουν. Οι άλλοι απλά μετρούν like. Ή, σύμφωνα με την κλασική έκφραση, «λέμε και καμιά μαλακία, να περάσει η ώρα».
Τον σεβασμό τον κερδίζεις στο παρκέ κι ο Βασίλης Σπανούλης τον έχει κατακτήσει. Βεβαίως, στο επόμενο παιχνίδι που δεν θα είναι καλός, θα επιστρέψουν οι… εξυπνάκηδες, που απόψε αντί να γράψουν «συγνώμη λάθος», μάλλον θα κράζουν τη Σπυροπούλου για τα κιλά της, Οι «haters» ζουν ανάμεσά μας κι αντί να ξαπλώνουν (πληρώνοντας) στο κρεβάτι του ψυχολόγου, βγάζουν τα απωθημένα τους στα social media.
Για όλους τους άλλους, η αντίδραση μιας ομάδας, που αμφισβητήθηκε όσο λίγες (βάσει επιτευγμάτων της) δείχνει το μέταλλό της.
Υ.Γ.: Αλήθεια, δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να τρώει 30άρες, λέει ο κάθε «τραχανοπλαγιάς». Η Φενέρμπαχτσε δικαιούται; Με τετραπλάσιο μπάτζετ και παίκτες από το πάνω ράφι, με προπονητή τον μεγάλο (δίχως εισαγωγικά) Ομπράντοβιτς, μπορεί να χάνει με διαφορά; Ο Σφαιρόπουλος, πάντως, όχι…
