Όταν βλέπεις το καλάθι σαν… βαρέλι, τότε το μπάσκετ μοιάζει να είναι απλό άθλημα. Ο Παναθηναϊκός σούταρε 10/16 τρίποντα στις τρεις πρώτες περιόδους, έφτασε στα 12/18 (τη στιγμή που το σκορ πήγε στο 78-62), άρα το 14/26 (53.8%) δεν αποδίδει την πραγματική εικόνα της επιθετικής δραστηριότητας των «πρασίνων». Το τελικό ποσοστό των τριπόντων είναι εξ ορισμού κολακευτικό, αλλά δεν αποδίδει την αλήθεια.
Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα από την Εφές. Για να κινδύνευε έπρεπε είτε να μην δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα, είτε να βρεθεί σε κακή επιθετική βραδιά, είτε να κάνουν… παππάδες οι αντίπαλοι. Τίποτα από τα τρία δεν συνέβη κι η βραδιά ήταν από τις πιο εύκολες για τον Τσάβι Πασκουάλ, που έκανε και συντήρηση, που έδωσε χρόνο σχεδόν σε όλους.
Επίσης είναι, πλέον, δεδομένο πως όσο παίζουν καλά ο Καλάθης κι ο Γκιστ, ο Παναθηναϊκός έχει τύχη να νικήσει σχεδόν κάθε αντίπαλο στην Ευρωλίγκα. Ζητούμενο είναι πώς μπορεί να αντιδράσει αν οι δύο «πυλώνες» του παιχνιδιού του δεν είναι σε καλή βραδιά. Αλλά, εδώ που τα λέμε, πόσες ομάδες έχουν τη δυνατότητα να παίξουν καλά, με τα βασικά τους στελέχη σε κακή βραδιά.
Θα ήταν άδικο να μην σημειώσουμε την καλή εμφάνιση του Ντένμον, ο οποίος μοιάζει να βρίσκει σιγά σιγά τον ρόλο του. Δεν θαμπώνει, δεν είναι «παράγοντας Χ» στο παιχνίδι του «τριφυλλιού», αλλά κάτι κάνει. Ίσως έπρεπε να είχε μπει νωρίτερα στο κόλπο, αλλά από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν έχασε τίποτα περιμένοντάς τον, όλα καλά.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο βγάζει φοβερή ενέργεια στην άμυνα, αλλά στην επίθεση πρέπει να βελτιωθεί ατομικά. Δεν γίνεται να σκοράρει μόνο με καρφώματα ή λέι απ, χρειάζεται να δουλέψει ατομικά, αν θέλει να φτάσει εκεί που μπορεί. Ποτέ δεν είναι αργά, ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ βελτιώθηκε μετά τα 30.
