Αν νομίζετε ότι στο μπάσκετ κερδίζει αυτός που τρέχει περισσότερο, αυτός που σουτάρει πιο εύκολα, αυτός που πηδάει πιο ψηλά, μάλλον έχετε μπλέξει το γνωστό βιντεοπαιχνίδι με το άθλημα, ή έχετε δει πολύ youtube. Ίσως αυτό να ισχύει στο ΝΒΑ, ίσως αυτό να αρέσει στον κόσμο, ίσως αυτό να κάνει το σπορ πιο θεαματικό, αλλά η Ευρωλίγκα είναι πάνω και πρώτα απ’ όλα «mind game».
Υπάρχουν πολλοί που διαφωνούν, όμως η αναμέτρηση ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τη Μακάμπι αυτό απέδειξε. Κι όταν λέμε «mind game» εννοούμε να παίξεις με μυαλό, αλλά να παίξεις (να χαλάσεις) και με το μυαλό του αντιπάλου. Να τον υποχρεώσεις να κάνει όλα εκείνα τα μικρά πράγματα, που βαριέται να κάνει, που θέλει να αποφύγει.
Η Μακάμπι παίζει εδώ και δεκαετίες ένα μονότονο μπάσκετ, με παίκτες που έχουν επιθετικό ταλέντο, αλλά θέλουν ανοιχτό γήπεδο, τους αρέσουν όλα εκείνα που ξεσηκώνουν την εξέδρα, αλλά που στο τέλος της ημέρας για δύο πόντους μετρούν. Έχει παίκτες που δεν είναι καλοί στο «5 εναντίον 5», που στην τρίτη… τέταρτη περιστροφή θα υποστούν απώλεια στήριξης και θα κινδυνεύσουν με πτώση.
Όσο ο Παναθηναϊκός έπαιζε στον ρυθμό της, σ’ ένα -κατά τα άλλα- εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, το παιχνίδι ήταν διαπραγματεύσιμο. Γιατί, δεν κερδίζει αυτός που βάζει περισσότερα σουτ, αλλά αυτός που υποχρεώνει τον αντίπαλο να βάλει λιγότερα. Οι «πράσινοι» τα έκαναν όλα σωστά, αλλά στον ρυθμό των αντιπάλων.
Μόλις υποχρέωσαν τους παίκτες του Σπάχια σε κόντρα ρόλο, μόλις άλλαξε το σενάριο, άρχισαν να πετάνε μπάλες, όπως πετούσαν (φαντάζομαι) τα σωσίβια στη θάλασσα οι επιβάτες του Τιτανικού, τη στιγμή που έπαιρνε νερά στ’ αμπάρια και κλίση.
Η απουσία του Νικ Καλάθη, παρότι ο Λούκας Λεκαβίτσιους έβγαλε με εξαιρετική επίδοση το… μεροκάματό του, δικαιολογεί τον λάθος (ως προς την επιλογή) ρυθμό. Αναμφίβολα με πιο δύσκολους αντιπάλους η έλλειψη Καλάθη θα είναι πιο ορατή κι ενδέχεται να επιφέρει ήττα (ή και ήττες, καθώς δεν είναι ξεκάθαρο το πότε επιστρέφει), όμως χθες οι υπόλοιποι δεν άφησαν να φανεί η απουσία του.
Είναι κι αυτό δείγμα ομάδας (τα γράφαμε και για τον Ολυμπιακό), που η συγκέντρωση και η προσήλωση καλύπτουν ενδεχόμενα κενά. Ο Παναθηναϊκός είχε εξαιρετική οργανική αντίδραση κι εντέλει πειστική εμφάνιση, για την οποία θα είχε κάθε λόγο να χαμογελά ο Τάσος Στεφάνου, που πλέον θα βλέπει από ψηλά το τριφύλλι να ανθίζει…
