Το κακό είναι πως απόψε ο μοναδικός τελικός που διεξήχθη ήταν αυτός στο… Voice και η ορχήστρα από τον Πειραιά δεν κέρδισε παρά δύο πόντους. ΑΔΙΚΟ, γιατί αυτή η εμφάνιση, με αυτά τα δεδομένα (απουσίες Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Αγραβάνη), με αυτόν τον αντίπαλο (την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ) άξιζε για κάτι παραπάνω. Ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη;
Έχουν δίκιο οι κυνικοί φιλόσοφοι του μπάσκετ που λένε ότι οι τίτλοι κρίνονται τον Μάιο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο Ολυμπιακός (και με την αποψινή του παράσταση) άξιζε να ανακηρυχθεί «εδώ και τώρα» πρωταθλητής Ευρώπης. Αυτό που έκανε απόψε στο ΣΕΦ, σ’ έναν αγώνα που δεν έκρινε το παραμικρό, απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Είτε με ψηλό σχήμα και τον Τζαμέλ ΜακΛιν να λέει «μόνος μου και όλοι σας», είτε με small ball και τους ερυθρόλευκους να… κλείνουν στα καρέ τους (λες κι έπαιζαν ποδόσφαιρο) τους Ρώσους, παίρνοντας το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, είτε με τους διαιτητές απέναντι, είτε με έμφαση στην επίθεση, είτε με στοχοπροσήλωση στην άμυνα, ο Ολυμπιακός ήταν εκεί.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έμοιαζε να έχει ενόραση και να χρησιμοποιεί τα σχήματα κατά το δοκούν. Εκπληκτική διαχείριση του μισού υλικού που είχε στα χέρια του. Το άλλο μισό έβγαζε πάθος δίπλα στον πάγκο κι είναι αλήθεια πως οι τέσσερις που έλειπαν μπορούσαν (με τον Τολιόπουλο πέμπτο) να παίξουν στα ίσια όποια από τις πεντάδες που χρησιμοποίησε ο κόουτς Σφαιρόπουλος.
Ο Ολυμπιακός έκανε κατάθεση ψυχής. Κι αν χθες ο Παναθηναϊκός κέρδισε με το μυαλό, ο Ολυμπιακός απόψε νίκησε με την καρδιά. Στο μπάσκετ είναι απαραίτητα και τα δύο. Κι ο Δημήτρης Ιτούδης μπορεί να τα ψάλει για τα καλά στους παίκτες του, που μπορεί να μην πέταξαν ασπίδα, αλλά άφησαν το ταλέντο να αντιμετωπίσει το πάθος.
Αυτό το βίντεο είναι πολύτιμο, καθώς δείχνει σε όλους πως δεν υπάρχει «δεν μπορώ», αλλά «δεν θέλω» όταν πέντε αντιμετωπίζουν πέντε. Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι η υπερβατικότητα του αθλητισμού έγκειται στην αυταπάρνηση και στο πάθος, στη διάθεση, στην πίστη.
Υ.Γ.: Δυστυχώς (ακόμα κι εδώ αδικούνται οι κόκκινοι) αυτό δεν είναι καν το τελευταίο παιχνίδι του 2017. Είναι, όμως, με απόσταση από το δεύτερο -συμπεριλαμβανομένου και του ημιτελικού στην Κωνσταντινούπολη- το καλύτερο της χρονιάς για τους “ερυθρόλευκους“.
