Το ροτέισον στο σύγχρονο μπάσκετ δεν είναι επιλογή, είναι αναγκαιότητα. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τόλμησε και νίκησε, καθώς κράτησε για σχεδόν 15 λεπτά στο παρκέ τον Κάιλ Γουίλτζερ, απόντων των Παπαπέτρου – Αγραβάνη. Ο μικρός πάλεψε, είναι εμφανώς τρακαρισμένος, δείχνει ότι είναι σε διαδικασία εκμάθησης, όμως πρόσφερε κάτι σημαντικότερο από δύο πόντους, τρία ριμπάουντ και κάποιες άμυνες: Έδωσε ανάσες στον Γιώργο Πρίντεζη.
Σε παιχνίδι 45 λεπτών, δίχως δύο δυνάμει 4άρια, ο Πρι έπαιξε λιγότερο από 31 λεπτά, γι’ αυτό κι όταν μπήκε ήταν έτοιμος να πετύχει 13 πόντους στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας και την παράταση. Κι ας έχασε τις βολές.
Ο Ολυμπιακός έβαλε στα καλάθια τη Ρεάλ, έχοντας δύο διαφορετικά 5αρια, που καθένα έκανε με τον τρόπο του τη δουλειά του, με τον ΜακΛιν να είναι πιο… λαμπερός. Αφήστε πόντους και ριμπάουντ, μετρήστε τα 8 φάουλ που κέρδισε και τη φθορά που δημιούργησε στους αντίπαλους σέντερ.
Αν προσθέσετε τα 4 φάουλ που πήρε ο Μιλουτίνοφ, καταλαβαίνετε γιατί Ταβάρες, Ρέγιες και Τόμπκινς αποβλήθηκαν με 5 φάουλ, ενώ ο Ματσιούλις (παίζοντας λιγότερα από 13 λεπτά) έκανε τέσσερα. Συμπληρώστε ότι οι δύο «ερυθρόλευκοι» σέντερ πέτυχαν 24 πόντους (από 12) και πήραν 12 ριμπάουντ (τα 7 ο Σέρβος).
Με τον Βασίλη Σπανούλη στο παρκέ ο Ολυμπιακός είναι πιο γεμάτος, υποχρεώνει την αντίπαλη άμυνα να διασπά την προσοχή της σε διαφορετικά σημεία και παρότι οι πόιντ γκαρντ δεν βρέθηκαν σε καλή βραδιά, έδειξε πόσο έλειψε. Όχι πως είχε κανείς αμφιβολία.
Ο Ολυμπιακός κατορθώνει να απορροφά απουσίες και τραυματισμούς, να εντάσσει παίκτες στη λογική των παιχνιδιών, να κρατά σε υψηλό τέμπο την άμυνά του, να κερδίζει τους αντιπάλους και να παίζει πολύ καλό μπάσκετ. Η εικόνα, σε συνδυασμό με τη βαθμολογική θέση, δείχνουν πως η ομάδα είναι γεμάτη, παρά τις απανωτές ατυχίες (σκεφτείτε να έπαιζε κι ο σκληροτράχηλος Κιμ Τιλί).
Νωρίς ακόμα, μεγάλη η σεζόν, πολλά μπορεί να συμβούν, όμως η ως τώρα εικόνα λέει πως ο Ολυμπιακός έχει… παράσταση νίκης για να φτάσει με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
