Η δημόσια τοποθέτηση του Δημήτρη Αγραβάνη, λίγο πριν το χειρουργείο (η πρώτη μετά τον τραυματισμό και τη διάγνωση για ρήξη χιαστών και απώλεια της σεζόν) μοιάζει να είναι μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες.
«Ό, τι έγινε, έγινε, κι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Είμαστε μια ομάδα και στην ομάδα θα κάνουν όλοι λάθη. Και ειδικά εγώ δεν έχω αποφύγει τα λάθη αυτά τα χρόνια» είπε ο νεαρός παίκτης των «ερυθρολεύκων», που -είναι αλήθεια- πολλές φορές έχει εκθέσει εαυτόν με τον παρορμητικό του χαρακτήρα.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο κι οι ομάδες ούτε αγοράζονται, ούτε δημιουργούνται σε μια νύχτα. «Χτίζονται» με… ανθρώπινα υλικά. Οι ομάδες δεν είναι ούτε «βαριές» φανέλες, ούτε ιστορία, ούτε τίτλοι. Είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Οι άνθρωποι δημιουργούν σύνολα και για να φέρουν τίτλους, για να δημιουργήσουν το ειδικό βάρος της κάθε φανέλας, για να γράψουν σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας, πρέπει να γίνονται… ένα.
Ο Ολυμπιακός είναι -βάσει αριθμών- η πιο πετυχημένη ομάδα της τελευταίας επταετίας κι αυτό οφείλεται στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Στις δομές που υπάρχουν, στα στεγανά, στην αποδοχή των ρόλων.
Δεν είναι τυχαίο πως πρώτος, στα τάιμ άουτ, σηκώνεται ο Βασίλης Σπανούλης (οσάκις βρίσκεται στον πάγκο) για να υποδεχθεί τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει κερδίσει τα αποδυτήρια, τιμώντας με τις δηλώσεις του τους παίκτες του, τους ίδιους που δεν διστάζει να τιμωρεί δημόσια (θυμηθείτε την περίπτωση του Κώστα Παπανικολάου στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό).
Ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται τυχαία στο σημείο που είναι. Έχει «χτίσει» μια συμπαγή ομάδα εκτός των τεσσάρων γραμμών, γι’ αυτό και -ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα- βρίσκει πάντα τους τρόπους να απορροφήσει κραδασμούς, αποτυχίες και τραυματισμούς. Τα σύνολα δεν διαφοροποιούνται, ακόμα κι όταν αλλάζουν τα πρόσωπα. Σαφέστατα, καθένας έχει τη δική του αξία και χάρη, αλλά στο τέλος της ημέρας το σύνολο είναι που δίνει (ή στερεί) την υπεραξία στους παίκτες.
Ο τραυματισμός του Αγραβάνη είναι ακόμα ένα κακό μαντάτο, άλλο ένα πρόβλημα για τους «ερυθρόλευκους», όμως η τοποθέτησή του δείχνει πως κάτι σωστό γίνεται στον Πειραιά.
