Ακόμα και μικρά παιδιά, που ασχολούνται με το μπάσκετ, αντιλαμβάνονται πόσο λείπει ο Βασίλης Σπανούλης από τον Ολυμπιακό. Κι όμως στο… χθεσινό παιχνίδι στο Μιλάνο, αυτός που πραγματικά έλειψε ήταν ο Κιμ Τιλί! Ο Γάλλος, που είναι σκληρός και μακρύς, θα μπορούσε να “γεμίσει” την “ερυθρόλευκη” ρακέτα, η οποία έμοιαζε πιο άδεια από ποτέ.
Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν εκτός αγώνα κι ο τεράστιος Τζαμέλ ΜακΛιν δεν μπορούσε να παίζει το ίδιο καλά στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Τζέφερσον δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Πρίντεζη, οι Ιταλοί πήραν 10 επιθετικά στο πρώτο μισό κι ως το τέλος χτυπούσαν από μέσα, κάνοντας τον Γκουντάιντις να μοιάζει… ογκόλιθος.
Το τι (και το πόσο) λείπει από τον Ολυμπιακό, το γνωρίζουν καλύτερα αυτοί που το ζουν. Όπως το γνωρίζουν κι αυτοί που δεν λείπουν, αλλά που δείχνουν πως πονάνε. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης που δεν έχει βρει χρόνο αποθεραπείας, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ που έπαιξε δίχως προπόνηση, ο Γιώργος Πρίντεζης που του έκαναν μασάζ στην πλάτη (προφανώς από κάποιο χτύπημα κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης).
Όσοι κι όποιοι κι αν λείπουν, το κοντέρ γράφει 7-2, οι “ερυθρόλευκοι” είναι στην κορυφή, έχοντας κάνει τρεις εκτός έδρας νίκες (Μακάμπι, Φενέρμπαχτσε και Αρμάνι) με συνολική διαφορά -σε κανονική διάρκεια αγώνα- δύο πόντων. Νίκησαν με 69-68 στο Τελ Αβίβ, ήρθαν ισόπαλοι στην Κωνσταντινούπολη (επικρατώντας στην παράταση) και χθες επικράτησαν με 86-85.
Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι σύμπτωση. Ο Ολυμπιακός δείχνει μέταλλο και χαρακτήρα, γεμίζει τα κενά, γλύφει τις πληγές του, μοιάζει με μποξέρ που όσα χτυπήματα κι αν έχει δεχθεί δεν ανοίγουν τα γάντια του, υπερασπίζεται με μανία τον τίτλο του. Γιατί τίτλος είναι η… διαρκής παρουσία σε φάιναλ φορ και τελικούς.
Το ότι κατάφερε να υποτάξει την Αρμάνι, με… κόντρα ρόλο, δίχως να έχει σημείο αναφοράς (πλην της τελευταίας φάσης) την καλή του άμυνα, το ότι σταθεροποιούνται σε υψηλά επίπεδα απόδοσης οι Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς, το ότι ο ΜακΛιν δείχνει ότι δεν είναι καλός μόνο στις δεύτερες φωνές, αλλά μπορεί να… κρατήσει το πρόγραμμα, είναι μετρήσιμα στοιχεία, που όταν θα είναι άπαντες παρόντες, ίσως έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Κανείς δεν θυμάται τον τρόπο, το ταξίδι (ας έλεγε -ορθώς- ο ποιητής) για την Ιθάκη, αλλά μόνο το ότι έφτασε στον προορισμό. Όλοι χειροκροτούν τους… ήρωες της χρονιάς, αυτούς που αρχικά φτάνουν στο φάιναλ φορ, αυτούς που περνούν στον τελικό, εντέλει μπιζάρουν αυτούς που κατακτούν την κορυφή. Οι “ερυθρόλευκοι” βάζουν υποψηφιότητα για το Βελιγράδι, όμως αυτό είναι μακρινό. Για την ώρα είναι οι… ήρωες της καθημερινότητας.
