Νικητής με… mind game

james gist panathinaikos

james gist panathinaikos

Γιώργος ΚογκαλίδηςΚανονικά θα έπρεπε να ξεκινήσω το σχόλιο με τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού, που πήρε αυτό που έδειξε ξεκάθαρα στους τελικούς ότι δικαιούτο. Όμως, για άλλη μια φορά είναι απίστευτα δύσκολο για κάποιους να αποδεχθούν ότι στο μπάσκετ, στον αθλητισμό, στη ζωή, υπάρχει και η ήττα.

Το “εμείς, ή κανείς” μπορεί να χαϊδεύει κάποια αυτιά, αλλά είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει στα σπορ, εκεί όπου πρέπει να χειροκροτήσεις τον αντίπαλο, για να μετέχεις της μυσταγωγίας. Πάμε στο αγωνιστικό, για να μην αναλωθούμε σε αυτονόητες επισημάνσεις και παραβίαση ανοιχτών θυρών. Ο Παναθηναϊκός έκλεισε ονειρικά τη χειρότερη χρονιά της σύγχρονης ιστορίας του. Με παίκτες που αμφισβητήθηκαν (όλη τη διάρκεια της σεζόν ακούγαμε ότι δεν είναι επιλογές του Τσάβι Πασκουάλ, ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έγραψε ότι δεν τους ήθελε στην ομάδα, οι ίδιοι γνωρίζουν πως με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν θα είναι στην Ελλάδα του χρόνου), με ό,τι ακολούθησε τον αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, κατέκτησαν το νταμπλ.

Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα και δίκαια έφτασαν στους δύο τίτλους, νικώντας τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Και το έκαναν στηριγμένοι στην άμυνα, με παίκτη κλειδί τον Τζέιμς Γκιστ και τους τελικούς να θυμίζουν κάτι από την εποχή του Πεδουλάκη, όταν ο Αμερικανός έπαιζε “mind game” με τον Σπανούλη. Ο Τσάβι Πασκουάλ έκανε πολύ καλό κοουτσάρισμα στον πέμπτο τελικό. Έκανε αυτό που δεν είχε κάνει τις δύο προηγούμενες φορές στο ΣΕΦ, στερώντας από την ομάδα του μια άνετη επικράτηση. Δικαιώθηκε, όμως, μετρά δύο τίτλους στην πρώτη του χρονιά στο “τριφύλλι” κι οι νικητές είναι που γράφουν την ιστορία.

Ο Ολυμπιακός μετά τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ δεν έχει κάνει άλλο καλό παιχνίδι. Το ψυχολογικό και σωματικό άδειασμα ήταν πρωτοφανές. Το γιατί πρέπει να το αναζητήσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του. Κι αν δούμε με απόσταση τα πράγματα, το ότι έφτασε στα πέντε τη σειρά των τελικών, με Λοτζέσκι – Χάκετ εκτός και τους Σπανούλη – Πρίντεζη “σκιά του εαυτού τους”, είναι μάλλον θετικό. Μόνο που σεζόν χωρίς τίτλο δεν έχει τίποτα το θετικό.

Υ.Γ.: Πρέπει να υπήρξε μόνο μια φορά που Σπανούλης και Γκριν έπαιξαν και οι δύο καλά στο ίδιο παιχνίδι.

Υ.Γ.1: Χρειάστηκε να φτάσουμε στον πέμπτο τελικό για να δούμε καλή διαιτησία. Πηλοΐδης, Αναστόπουλος και Μάνος έκαναν αυτό που έπρεπε σε μια ατμόσφαιρα που… μύριζε μπαρούτι. Δεν άφησαν να υπάρξει η παραμικρή αμφισβήτηση για τα σφυρίγματά τους, μοίρασαν το καρπούζι στη μέση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι καλοί κι έμπειροι διαιτητές κάνουν καλές διαιτησίες. Ας το σκεφτούν οι υπεύθυνοι της ΚΕΔ/ΕΟΚ.

kogas1010@gmail.com

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Κογκαλίδης
Περισσότερα σε Κογκαλίδης

Δειτε επισης

ΕΣΑΚΕ: Αλλαγή στο Λαύριο – Καρδίτσα

Ο ΕΣΑΚΕ ανακοίνωσε την αλλαγή της ημέρας του αγώνα ανάμεσα στο Λαύριο με την Καρδίτσα. Ο Ε…