Στο γεγονός ότι ο Απόλλωνας Πατρών θα επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια στάθηκε ο πρόεδρος της ομάδας, Βασίλης Γιαννόπουλος, γράφοντας ένα άρθρο στο οποίο αναφέρει όλα όσα αισθάνεται για τη μεγάλη του αγάπη.
Αναλυτικά:
“Ως καλαθοσφαιριστής είχα τη μεγάλη τιμή να φορέσω για δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια την ιστορική φανέλα του Απόλλωνα Πάτρας, με τον οποίο δέθηκα συναισθηματικά.
Ημουν “κομμάτι” αυτής της ομάδας όταν το 1971 έγινε ο πρώτος επαρχιακός Σύλλογος που “σφράγιζε” το εισιτήριο της ανόδου στην Α’ εθνική κατηγορία (σημερινή Α1) και ήμουν πολύ υπερήφανος που έβαλα και εγώ το “λιθαράκι” μου για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Εκείνα τα χρόνια, το μπάσκετ δεν είχε επαγγελματικό προσανατολισμό. Παίζαμε για τη φανέλα, σε τσιμεντένια γήπεδα, κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς ανέσεις και πολύ περισσότερο χωρίς τις αμοιβές που απολαμβάνουν οι σημερινοί επαγγελματίες παίκτες.
Για τον Απόλλωνα αγωνίστηκα, μάτωσα, χάρηκα, ένιωσα υπερηφάνεια, δάκρυσα αλλά και πολεμήθηκα. Μέσα στον αθλητισμό άλλωστε τα συναισθήματα εναλλάσονται και νιώθω ευλογημένος που στη ζωή μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω στιγμές που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου.
Ο Απόλλων έγινε ένα με τη ζωή μου και προσωπικά ως Βασίλης Γιαννόπουλος έγινα ένα με την ομάδα της… καρδιάς μου. Όπως φαίνεται άλλωστε, πρόκειται για μια καρμική σχέση που η οικογένεια μου, οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου την έχουν αποδεχτεί χωρίς να έχουν μπει ποτέ στη διαδικασία να μου ζητήσουν την παραμικρή εξήγηση.
Αυτή η σχέση μου με τον ιστορικό Απόλλωνα πέρασε από διάφορα στάδια, καθώς είναι πολύ διαφορετικό να προσφέρεις στην ομάδα μέσα από το γήπεδο και πολύ διαφορετικό να κληθείς να την υπηρετήσεις ανιδιοτελώς από τη θέση του προέδρου.
Η απόφαση μου να ασχοληθώ με τα δοιηκητικά της ομάδας ελήφθη χωρίς δεύτερη σκέψη και φυσικά δίχως την παραμικρή υστεροβουλία.
Οσοι γνωρίζουν άλλωστε τη μακρόχρονη διαδρομή μου, το ξέρουν αυτό πολύ καλά. Δυστυχώς, φέτος, η χρονιά δεν κύλησε για εμάς όπως την περιμέναμε με αποτέλεσμα η ομάδα να πάρει τον δρόμο για την Α2.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης δάκρυσα για μια ακόμη φορά για τον Απόλλωνα. Δεν τα καταφέραμε να κρατηθούμε στη θέση που μας αξίζει. Πικράθηκα, πληγώθηκα, αναλογιζόμενος και το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί. Ομως ταυτόχρονα πείσμωσα.
Οι μεγάλες ομάδες σφυρηλατούνται και γίνονται ακόμη μεγαλύτερες μέσα από τις αποτυχίες τους. Ο φετινός υποβιβασμός μας στην Α2 Εθνική είναι μια απ’ αυτές.
Είμαι σίγουρος ότι ως Απόλλων θα αναγεννηθούμε και δεν θα αργήσουμε να επανέλθουμε εκεί που δικαιωματικά ανήκουμε.
Σήμερα έχει ξημερώσει πλέον μια καινούρια ημέρα για την ομάδα μας. Προχωράμε μεθοδικά στην ανασύνταξη της, μαζεύουμε τα… κόμμάτια μας και χτίζουμε την επόμενη ημέρα για τον Σύλλογό μας, για την οποία θα είναι υπερήφανοι όλοι οι φίλαθλοι του.
Είμαι βέβαιος ότι ο χρόνος θα δικαιώσει την προσπάθεια μας και όλοι μαζί θα ξαναζήσουμε ιστορικές στιγμές με τον Απόλλωνα στην Basket League.
Αυτό πιστεύουμε και προς αυτή την κατεύθυνση θα πορευτούμε”.
