Το έγραψα και στο twitter (@george_kogas, για όσους θέλουν να τα λέμε κι από εκεί), κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έχω χρόνια να δω τόσο κακή διαιτησία. Κι ήταν κακή γιατί κυρίως ήταν εκτός πνεύματος αγώνα, γιατί τα περισσότερα λάθη ήταν στην πλευρά του Ολυμπιακού, γιατί δεν εφαρμόστηκαν οι κανονισμοί (κυρίως στο αντιαθλητικό ήταν οφθαλμοφανές το λάθος, που στοίχησε και την τεχνική ποινή στον Σπανούλη).
Όποιος, όμως, θεωρήσει ότι ο Ολυμπιακός έχασε εξαιτίας των διαιτητών από την ΤΣΣΚΑ κάνει λάθος. Οι “ερυθρόλευκοι” δεν ήταν καλοί. Και δεν θα μπορούσαν να είναι από τη στιγμή που ο Λοτζέσκι βρέθηκε στη χειρότερη φετινή του βραδιά (ήταν “αόρατος“), ο Χάκετ ήταν υποτονικός, ο Μιλουτίνοφ εκτός κλίματος κι ο Σπανούλης καλός εκτελεστικά, αλλά με… δημιουργική ασάφεια.
Συμπληρώστε πως ο Γκριν εμφανίστηκε όταν… μαζεύαμε τις καρέκλες και πως ο Μάντζαρης επέστρεψε στην αδικαιολόγητη από ένα σημείο και πέρα διστακτικότητά του στο σουτ. Από έναν Πρίντεζη (on fire) δεν χάνει η ΤΣΣΚΑ. Δεν γίνεται αυτή η αρμάδα να νικηθεί από έναν παίκτη. Πόσο μάλλον όταν ο Τζάκσον έγινε αίφνης “σουτέρης“, ο Ντε Κολό έκανε εκπληκτικό παιχνίδι, ο Τεόντοσιτς είχε κέφια, ο Χάινς έπαιξε σαν… Χάινς, ο Βοροντσέβιτς βοήθησε.
Αν σε αυτά προσθέσετε το γεγονός ότι οι “ερυθρόλευκοι” έμειναν για έξι λεπτά στο ξεκίνημα του δευτέρου δεκαλέπτου χωρίς πόντο, πως στο τέλος του ημιχρόνου ήταν σε θερμοκρασία Σιβηρίας (-16), πως έχασαν με πέντε φάουλ τον Σπανούλη, μοιάζει μαγική εικόνα το γεγονός ότι πλησίασαν στο -4 (73-77) και μπορούσαν ακόμα και να διεκδικήσουν τη νίκη, αν ήταν πιο προσεκτικός ο πολύ καλός (ανεβαίνει διαρκώς) Κώστας Παπανικολάου, μετά το ριμπάουντ που κατέβασε.
Μαγικά δεν συμβαίνουν στις μέρες μας. Ο Ολυμπιακός απέδειξε δια της ήττας του ότι διαθέτει ομάδα με υψηλή περιεκτικότητα μετάλλου, με παίκτες ικανούς να κοιτάξουν στα μάτια κάθε αντίπαλο, που ΦΥΣΙΚΑ βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για την πρώτη οκτάδα (βλέπε για τα πλέι οφ). Το πόσο ψηλά ή χαμηλά θα βρεθούν, είναι νωρίς να επιχειρήσει κανείς να προβλέψει.
Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά… ζέστανε τους φίλους του με την εμφάνισή του, “πάγωσε” τους αντιπάλους (όχι μόνο αυτούς που βρίσκονταν στο παρκέ), θυμίζοντας πως αυτά που έκανε σε Κωνσταντινούπολη και Μαδρίτη μπορεί να τα ξανακάνει.
Υ.Γ.: Η συνεργασία μου με το Sportdog ολοκληρώθηκε. Έκλεισε ο δεύτερος (και λογικά τελευταίος) κύκλος. Θα ήταν απρέπεια εκ μέρους μου αν δεν ευχαριστούσα τον Αλέξανδρο Μηνδρινό για την εκτίμηση και την καταπληκτική συνεργασία. Άψογος επαγγελματίας και παιδί που τιμά το επάγγελμά μας.
kogas1010@gmail.com
