Το όνομα με το οποίο βαφτίζεται κάποιος, είναι κάτι το οποίο τον ακολουθεί για όλη του τη ζωή και καλείται να το τιμάει για πάντα. Όταν πρόκειται μάλιστα για έναν ολόκληρο Σύλλογο, τότε το ζήτημα περιπλέκεται, καθώς από αυτόν μπορεί να περάσουν κάθε λογής άνθρωποι και προσωπικότητες και να αλλοιώσουν το DNA του. Όμως, αν είναι άξιος θα τα καταφέρει. Και ο συγκεκριμένος Σύλλογος έχει αποδείξει ότι είναι άξιος. Και όχι μία φορά. Αλλά 102…
Ο Άρης Θεσσαλονίκης, ιδρύθηκε το 1914, μία μέρα σαν σήμερα (25/03) και φέρει το όνομα του θεού του πολέμου και το τιμάει μέχρι και σήμερα πολεμώντας καθημερινά και ακατάπαυστα. Σε ένα καφενείο στην περιοχή του Βότση, μια παρέα ανθρώπων αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα Σύλλογο που έμελλε να σημαδέψει μια για πάντα, όχι μόνο τον αθλητισμό της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Οι επιτυχίες από τότε μέχρι και σήμερα είναι εκατοντάδες, με τους “κιτρινόμαυρους” να έχουν υπό την σκέπη τους πάνω από 20 τμήματα.
Αναμφισβήτητα, όμως, καμάρι του Συλλόγου είναι το τμήμα του μπάσκετ, που έχει κατακτήσει και τους περισσότερους τίτλους από κάθε άλλο άθλημα, ενώ στην πορεία των ετών πέτυχε να ενώσει ολόκληρη την χώρα μέσα από τα κατορθώματά του, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά (και ίσως να μην ξανασυμβεί ποτέ ξανά).
Το eBasket, με αφορμή τα γενέθλια του Άρη, δημιούργησε ένα αφιέρωμα για τον “Αυτοκράτορα” του ελληνικού μπάσκετ που παρά τον μαρασμό των υπόλοιπων τμημάτων του Συλλόγου, κρατάει ψηλά την σημαία του αναπαυόμενου Άρη…
Η ίδρυση και το 1ο Πρωτάθλημα Ελλάδας
Μπορεί ο Άρης ως Σύλλογος να ιδρύθηκε το 1914, όμως το τμήμα του μπάσκετ έλαβε σάρκα και οστά το 1922. Μάλιστα, από την πρώτη μέρα που δημιουργήθηκε το Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης (1925-26) μεχρι και το 1930, οι “κιτρινόαμυροι” έκαναν το 5×5. Το Πρωτάθλημα Ελλάδας δεν άργησε να έρθει, με τον Άρη να κατακτά τον πρώτο του Πανελλήνιο τίτλο το 1930 με ένα αξιοζήλευτο ρόστερ που αποτελούνταν από τους: Αχιλλέους, Ατζεμιδάκη, Δανελιάν, Δημούδη, Ζωγράφο, Ιασωνίδη, Καβουκτσιάν, Καρατζά, Μπενλιάν, Νίκου,Παπαγεωργίου.
Ήττες που τον χαλύβδωσαν
Ο Άρης, δυστυχώς για τους φίλους της ομάδας, δεν έχτισε πάνω στην επιτυχία του 1930, ενώ ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα διαλύσει κάθε έννοια αθλητισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μετά τον πόλεμο και την φυγή του Φαίδωνα Ματθαίου από την ομάδα το 1950, ξεκίνησε μία μακρά περίοδος αναδιοργάνωσης στην οποία μοναδικές αναλαμπές ήταν το Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1958 και η 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα την ίδια χρονιά, η ισοβαθμία στην κορυφή της επόμενης χρονιάς, αλλά και ο άτυπος ευρωπαϊκός τίτλος της Λιέγης. Από τους “κιτρινόμαυρους” έλειπαν κάποια… κομμάτια για να πρωταγωνιστίσουν χωρίς εμπόδια και αυτά δεν άργησαν να βρεθούν.
Έχτισε πριν κυριαρχήσει
Στα πρώτα δύο χρόνια της Α’ Εθνικής (1964, 1965), ο Άρης κατετάγη 5ος και 2ος αντίστοιχα ώσπου έφτασε το 1966, μία χρονιά ορόσημο στην ιστορία της ομάδας. Το “Αλεξάνδρειο Μέλαθρο” ανοίγει τις πύλες του και ο “θεός του πολέμου” αμφισβήτησε την κυριαρχία της σπουδαίας ΑΕΚ του Γιώργου Αμερικάνου.
Το 1971 έρχεται στον Άρη ένας 18χρονος αθλητής, ονόματι Χάρης Παπαγεωργίου από την Αναγέννηση και… ξεκινά η αναγέννηση της ομάδας.
Το 2ο Πρωτάθλημα Ελλάδας
Μετά από μία 8ετία που ο Άρης έφτασε σε σημείο φθοράς και αφθαρσίας, ο Γιάννης Ιωαννίδης αποφασίζει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και οι διοικούντες της ομάδας του προσφέρουν την θέση του προπονητή. Σε χρόνο-ρεκόρ, Ιωαννίδης δημιουργεί ένα απίστευτα δεμένο σύνολο που θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα με ρεκόρ 24-2. Η χαρά που έδωσε αυτός ο τίτλος ήταν μεγάλη, όμως αυτά που πρόσφερε επί της ουσίας ήταν πολλά περισσότερα…
Η έλευση του Γκάλη
Το 1979, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Άρης, κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα κάνει δικό του το πολυσυζητημένο ελληνόπουλο που κάνει θραύση στην Αμερική. Το όνομα αυτού, Νίκος Γκάλης. Οι “αιώνιοι” έχουν περισσότερα χρήματα, όμως ο Γιώργος Τσιλιγγαρίδης των “κιτρινόμαυρων”, με τα δικά του έξυπνα μέσα θα πάρει το… πλεονέκτημα με το μέρος του. Θα προσφέρει μία εικόνα της Παναγίας στην μητέρα του Νικ, ενώ θα δώσει και 5000 δολάρια στους δικηγόρους του 22χρονου (τότε) άσσου. Όμως, η κίνηση μάτ είχε γίνει νωρίτερα.
Ο Νίκος Γεωργαλής (όπως ήταν το κανονικό του όνομα) ρωτάει ποιος είναι ο Πρωταθλητής Ελλάδας, ο απεσταλμένος του Άρη απαντά και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Το Πρωτάθλημα του ’83 και ο καταραμένος Απρίλης του ’84
Ο Γιάννης Ιωαννίδης επιστρέφει στον Άρη το 1982-83 και καλείται να βρει τι φταίει και το Πρωτάθλημα δεν ανηφορίζει κατά… Θεσσαλονίκη μεριά. Κανένα πρόβλημα για τον κόουτς που θα οδηγήσει τον Άρη στον τρίτο του τίτλο, όμως δεν θα πετύχει το back to back.
Με ρεκόρ 24-2 την χρονιά 1983-84, ο Άρης ισοβαθμεί με τον Παναθηναϊκό στην κορυφή και ο τίτλος θα κριθεί σε μπαράζ στην Κέρκυρα στις 24 Απριλίου. Στις 18 Απριλίου η αρμάδα του Ιωαννίδη αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου και θα ηττηθεί με 74-70. Σαν να μην έφτανε αυτό, έξι ημέρες αργότερα, το “τριφύλλι” θα επιβληθεί του Άρη με 80-76 και θα αφήσει με άδεια χέρια τους Θεσσαλονικείς.
Ανασύνταξη – Γιαννάκης – Αυτοκρατορία
Παρά την πικρία για το χαμένο νταμπλ του 1984, ο Άρης ανασυντάσσεται και θα κάνει δικό του τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Αυτό ήταν. Ο Ιωαννίδης τα επόμενα 6 χρόνια, θα δημιουργήσει μία ομάδα που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα της και θα αλλάξει τον τρόπο που έβλεπαν όλοι το μπάσκετ στην χώρα μας. Θα κατακτήσει 6 συνεχόμενα Πρωταθλήματα (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και θα κάνει το νταμπλ 5 φορές (1985, 1987, 1988, 1989, 1990).
Παράλληλα, ο Άρης θα πάει σε τρία συνεχόμενα φάιναλ φορ Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1988, 1989, 1990), όμως θα φύγει με σκυμμένο το κεφάλι.
Τα ευρωπαϊκά που του έλλειψαν
Ο Ιωαννιδης θα αποτελέσει παρελθόν μετά το Πρωτάθλημα του 1990, αλλά και ο επόμενος τίτλος θα καταλήξει στα χέρια του Άρη. Αυτό είναι και το τελευταίο Πρωτάθλημα στην Ιστορία του Άρη, μιας και τα επόμενα χρόνια θα χάσει τα πρωτεία στην Ελλάδα από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Όμως θα κερδίσει αυτά της Ευρώπης
Το 1993, με τους Τάρπλεϊ και Άντερσον στην σύνθεσή του, θα κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων και 4 χρόνια αργότερα (1997) θα προσθέσει το Κύπελλο Κόρατς στην τροπαιοθήκη του με εντυπωσιακή ανατροπή επί της Τόφας Προύσας (ήττα στην Θεσσαλονίκη με 66-77, νίκη στην Προύσα με 88-70).
Ο Άρης το 2003 κατέκτησε ένα ακόμα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αυτή τη φορά το EuroCup Challenge, κόντρα στην Προκόμ Τρεφλ Σοπότ με 84-83, με τον Μίροσλαβ Ραΐσεβιτς να σκοράρει στην λήξη.
Συνολικά έχει κατακτήσει 21 τίτλους (10 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 8 Κύπελλα Ελλάδος, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 Κύπελλο Σαπόρτα, 1 EuroCup Challenge), όμως η προσφορά του Άρη στο ελληνικό μπάσκετ είναι ανυπολόγιστη. Πέρα από την χρυσή εποχή του Νίκου Γκάλη, φυσικά, υπήρξαν περίοδοι νάρκης που πλήγωσαν τους φίλους της ομάδας που εξακολουθούν να κατακλύζουν το “Nick Galis Hall” όπως ονομάζεται από το 2013 το Αλεξάνδρειο Μέλαθρον.
Αυτές, όμως, είναι φανερό ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς εδώ και έναν περίπου χρόνο στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται ο Νικόλαος Λάσκαρης. Και αν αρχικά πολλοί δεν θέλησαν να ενθουσιαστούν από τα εντυπωσιακά, ομολογουμένως, πρώτα δείγματα γραφής, πλέον είναι σίγουρο ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και ο κοιμώμενος γίγαντας είναι θέμα χρόνου να ξυπνήσει και να διεκδικήσει και πάλι αυτά που του αναλογούν.
