Όταν -στις αρχές της χιλιετίας- τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ, συνεπικουρούμενα από τις λίκγες, επιχείρησαν να φτιάξουν την Ευρωλίγκα, την ονόμασαν “το πρωτάθλημα της ελευθερίας“. Κι είναι αλήθεια πως τότε απελευθερώθηκαν δυνάμεις, έπαψε η FIBA να έχει τον μοναδικό λόγο και την απόλυτη εξουσία. Από τότε μέχρι τώρα κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι κι οι λίγκες με τις ομάδες ψάχνουν τρόπους να ξεφύγουν από τα δεσμά του Τζόρντι Μπερτομέου και της νομενκλατούρας του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η Ευρωλίγκα έγινε το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης στο μπάσκετ, αλλά παράλληλα κράτος εν κράτει. Έχοντας με το μέρος του 4-5 από τα σημαντικότερα σωματεία της ηπείρου, ο Γιωργάκης με το ψεύτικο χαμόγελο κάνει παιχνίδι μόνος του. Και πλέον οι υπόλοιποι αναζητούν την ελευθερία στη FIBA, που δίνει γη και ύδωρ για να ανακτήσει τα χαμένα μεγαλεία, καθώς χωρίς οργάνωση συλλόγων, με έκφραση μόνο από τις εθνικές ομάδες, τους ξεχνά και η μάνα τους.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο Sportodog
