Αυτό ήταν… Ό,τι είχαμε να δούμε πριν το… έργο, το είδαμε. Από το Βέλγιο στην Τουρκία, από την Ξάνθη στην Αθήνα, η Εθνική Ελλάδας έδωσε δείγμα γραφής. Εμείς καλούμαστε, έχοντας -πλέον- ολοκληρωμένη εικόνα, κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ να ερμηνεύσουμε αυτό που είδαμε.
Σημείωση πρώτη: Τα φιλικά (ακόμα κι αν πρόκειται για διεθνή τουρνουά) αποτελούν εργαλείο στα χέρια του προπονητικού τιμ, είτε για να αποκτήσει επαρκές υλικό, μέσα από τη μελέτη τού οποίου θα επιχειρήσει να διορθώσει τα όποια κακώς κείμενα, είτε για να ενισχύσει το αίσθημα εμπιστοσύνης σε παίκτες που είναι ντεφορμέ, που δεν έχουν καταλάβει (ενδεχομένως) τη σημαντικότητα του ρόλου τους.
Σημείωση δεύτερη: Αν από τα φιλικά έβγαινε… πρωταθλητής δεν θα συνέτρεχαν λόγοι να πάμε στα επίσημα τουρνουά. Άρα, ψυχραιμία…
Το πρόσημο είναι θετικό, καθώς είναι μια από τις ελάχιστες φορές που ο ομοσπονδιακός προπονητής διαθέτει 12 παίκτες ικανούς να ξεκινήσουν στην πεντάδα. Άρα έχει το απαιτούμενο βάθος για τουρνουά σαν το Ευρωμπάσκετ, όπου η κούραση είναι ο “νούμερο 1” αντίπαλος.
Οι ομάδες που θα υποχρεωθούν από νωρίς να εξαντλήσουν τους “βασικούς τους“, προκειμένου να πετύχουν την καλύτερη δυνατή διασταύρωση, είναι καταδικασμένες να ηττηθούν από την κόπωση.
Έχουμε επίσης γεμάτη ομάδα σε όλες τις θέσεις, με εξαίρεση κάπου εκεί ανάμεσα στο “5” και στο “4“. Όχι πως υπήρχε κάτι καλύτερο στην ελληνική αγορά, το οποίο αγνόησε ο Φώτης Κατσικάρης, οπότε πάμε με τους κατά τεκμήριο καλύτερους.
Οι ψηλοί μας είναι λίγο αργοί στις αντιδράσεις τους, όταν καλούνται να σταματήσουν τη συνεργασία του αντίπαλου “κοντού” με τον “ψηλό” κι ίσως πρέπει ο κόουτς Κατσικάρης να αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης, αφού η επιχείρηση του Κουφού να κάνει “hedge out” θα τιμωρηθεί, με βεβαιότητα, από ομάδες με μεγαλύτερη ποιότητα, που “διαβάζουν” καλά τα mismatch.
Επίσης πρέπει να μην έχουμε ως πρώτη σκέψη το σουτ, όταν στην πεντάδα βρίσκονται Καλάθης και Αντετοκούνμπο, εκεί όπου οι αντίπαλοι θα μας παίζουν από ένα μέτρο απόσταση, κλείνοντας τους διαδρόμους και δίνοντας το σουτ, που δεν είναι το δυνατό τους στοιχείο.
Περίμενα να δω τον Μπουρούση, που έτσι κι αλλιώς αρέσκεται να σουτάρει από το τρίποντο, να το κάνει μέσα από σύστημα, βγαίνοντας αυτός έξω και δίνοντας τον χώρο στο “ζωγραφιστό” στον Αντετοκούνμπο. Προφανώς, όλο και κάτι θα κρύβει ο Κατσικάρης.
Το δυνατό στοιχείο της ομάδας είναι η άμυνα, με τον Καλάθη να πιέζει στην πρώτη μπάλα, τον Αντετοκούνμπο να μοιάζει με “τρομοκράτη” και τον Κουφό να είναι -πέρα από την αργή αντίδραση, που προαναφέραμε- αρκετά “σκληρός” για να πέσει πάνω σου. Σε συνδυασμό με άλλα παιδιά που έχουν προσήλωση στο πίσω μέρος του γηπέδου (Μάντζαρης), ταχύτητα στην αντίδραση (Πρίντεζης), βγάζουν ενέργεια (Παπανικολάου), η Εθνική θα χτίσει ό,τι χτίσει από την άμυνά της.
Εξόχως θετικό το γεγονός ότι όλοι, από τον Κατσικάρη μέχρι τον Σλούκα, μέχρι και τους φροντιστές, μιλούν για την άμυνα. Στην επίθεση, άλλωστε, υπάρχει και το ιδιαίτερο στοιχείο του ατομικού ταλέντου (Σπανούλης), που μπορεί να προσφέρει λύσεις, όταν μπλοκάρουν τα συστήματα.
Το γεγονός ότι παιδιά όπως ο Σπανούλης δεν ανέβασαν στροφές, ή ότι άλλοι όπως ο Παπανικολάου δεν έχουν βρει ρυθμό, δεν πρέπει να μας απασχολήσει, αφού έχουμε όλη την πρώτη φάση για να μπούμε στη λογική των αγώνων. Ζητούμενο είναι τί θα κάνουμε στα χιαστί, αλλά ας ακολουθήσουμε την προτροπή των πρωταγωνιστών κι ας δούμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά.
Αυτή η Εθνική, πάντως, επιτρέπει σκέψεις για μετάλλιο. Αν και είπαμε: Κάθε μέρα είναι κι ένας διαφορετικός αγώνας…
kogas1010@gmail.com
