Δεν μπορεί

marianovic mavrokefalidis pao asteras

marianovic-mavrokefalidis-pao-asteras

kogasΜπήκε απ’ το παράθυρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Από την Τρίτη του Πάσχα και μετά μιλάμε για… νέα εποχή, για νέα ζωή. Η ζωή που θέλουν να ζήσουν κι όχι… η ζωή που δεν έζησαν ως τώρα οι “πράσινοι” στην Ευρωλίγκα. Εντάξει, δεν έχουμε λόγο να γκρινιάξουμε, αφού ο στόχος (με τον έναν ή άλλον τρόπο) επιτεύχθηκε. Και μάλιστα, όχι ο στόχος, αλλά η υπέρβασή του.

Ο Παναθηναϊκός πήγε μακρύτερα απ’ ό,τι περίμενε κανείς, υπερκάλυψε το πλάνο του και τώρα θα επιχειρήσει να αποδείξει ότι παραμένει… Panathinaikos. Η αλήθεια είναι πως δεν πείθει. Δεν παίζει μπάσκετ αξιώσεων, δεν κερδίζει (ειδικά εκτός έδρας) ομάδες πολύ μικρότερου διαμετρήματος από την ΤΣΣΚΑ.

Θα ήταν ψέμα ότι θα ποντάραμε έστω κι ένα ευρώ, στο ότι ο Παναθηναϊκός (αυτός, ο συγκεκριμένος) θα νικήσει στη Μόσχα. Κι αν δει κανείς τη δυναμική των δύο ομάδων, το ρόστερ, την εικόνα, τ’ αποτελέσματα, ακόμα κι αν σπάσει μια φορά την έδρα των Ρώσων, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χρειαστεί και δεύτερο μπρέικ, καθώς η παρέα του Κιριλένκο είναι ικανή να νικήσει μέσα στο ΟΑΚΑ.

Μακριά πήγαμε. Αυτά θα τα κουβεντιάσουμε την επόμενη εβδομάδα. Χθες ο Παναθηναϊκός, σ’ ένα ματς που εξελίχθηκε σε… ανοιχτή προπόνηση, με το αποτέλεσμα να είναι αδιάφορο, δεν έδειξε τίποτα καινούριο, δεν έκανε βήμα μπροστά. Αντίθετα, είδαμε έναν Λαουάλ -στον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής που είχε- να είναι “ξένο σώμα“.

Δεν ξέρω αν δικαιώνεται ο Ιβάνοβιτς που τον αφήνει να βλέπει από τον πάγκο τα παιχνίδια, ή η αγωνιστική απραξία επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, νομίζω ότι μετράμε έναν λιγότερο, από τους έτσι κι αλλιώς λίγους παίκτες που έχει ενεργούς στο ρόστερ ο Μαυροβούνιος.

Αν, πάντως, αυτός είναι ο χρόνος συμμετοχής και ό,τι μπορεί να προσφέρει ο Λαουάλ, τότε καλύτερα στη 12άδα να είναι ο Διαμαντάκος ή ο Παπαγιάννης. Όπως και να ‘χει, ο Παναθηναϊκός δεν παίρνει τη βοήθεια που εικάζαμε ότι θα έχει, όταν ανακοινώθηκε η απόκτησή του.

Από εκεί και πέρα, είναι πλέον στατιστικά αποδεδειγμένο ότι ο Σλότερ μακριά από το ΟΑΚΑ είναι μαύρη τρύπα στην επίθεση. Στην άμυνα, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι σημείο αναφοράς, ούτε εντός έδρας. Ο Νέλσον, καλός και άγιος, πιέζει στην άμυνα, κατεβάζει με σιγουριά την μπάλα, έχει εντυπωσιακά αποτελεσματικό ντράιβ, αλλά δεν “διαβάζει” το παιχνίδι, μπλοκάρει εύκολα.

Μπορούν οι δύο “γερόλυκοι” (Διαμαντίδης – Φώτσης), ο σταθερά καλός (εκτός από χθες) Γκιστ, ο μαχητής (με τα καλά και τα κακά του) Μπατίστα και οι δύο νεότεροι (Γιάνκοβιτς και Παππάς), άντε κι ο Μαυροκεφαλίδης, να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό στην άλωση της Μόσχας; Γνώμη μου είναι πως όχι και μακάρι να κάνω λάθος.

Ο Παναθηναϊκός πάει για ένα θαύμα, αλλά αν υπάρχει μια ομάδα που κάνει θαύματα, ο Παναθηναϊκός είναι.

Υ.Γ.: Να έχεις τον Μαριάνοβιτς και να σουτάρεις το ένα τρίποντο μετά το άλλο, θαρρώ ότι είναι αιτία να επέμβει η αστυνομία του μπάσκετ και να συλλάβει όλους (μηδενός εξαιρουμένου, ακόμα κι αυτούς που δεν αγωνίστηκαν) τους περιφερειακούς του Ερυθρού Αστέρα.

kogas@ebasket.gr

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Κογκαλίδης
Περισσότερα σε Κογκαλίδης

Δειτε επισης

Βαγγέλη Λιόλιο, βόλεϊ βλέπεις;

Να βλέπεις το βόλεϊ (γυναικών) και να κλαις. Ολοκληρώθηκε χθες το φάιναλ-4 τού κυπέλλου βό…