Αυτές τις νύχτες θέλουμε να ζούμε. Νύχτες για Έλληνες, νύχτες που πανηγυρίζουμε νίκες, νύχτες που η Ευρώπη υποκλίνεται. Αν όχι τόσο στον Παναθηναϊκό, η νίκη του οποίου ήταν εύκολη και όχι ιδιαιτέρως καθοριστική για την πορεία του στην Ευρωλίγκα, σίγουρα για τον Ολυμπιακό, που έβαλε τις βάσεις για να τερματίσει ψηλά (νωρίς είναι ακόμα).
Οι “ερυθρόλευκοι” πέρασαν από μια ιδιαίτερα δύσκολη έδρα και πέρασαν δια πυρρός και σιδήρου. Χάνοντας δύο βασικούς παίκτες κατά τη διάρκεια του αγώνα (ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί), βλέποντας τους αντιπάλους να ανατρέπουν το σκηνικό που είχαν στήσει -χωρίς ποτέ να έχουν τον απόλυτο έλεγχο-, βρίσκοντας τα ψυχικά αποθέματα για να πετύχουν τον στόχο τους.
Το να γράψω γι’ άλλη μια φορά ποιος είναι αυτός που βάζει… φωτιά στο λιμάνι, είναι εκτός από περιττό και μονότονο. Το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός έχει βάλει πλώρη για τις δύο πρώτες θέσεις κι αν επαναλάβει και στη δεύτερη επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη το χθεσινό του επίτευγμα, θα έχει έρθει αγκαλιά με μια από τις δύο πρώτες θέσεις (μαζί με την ΤΣΣΚΑ). Νωρίς είναι ακόμα.
Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έκανε μια ευχάριστη προπόνηση, αλλά μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα πριν το τζάμπολ. Οι “πράσινοι” το έκαναν να φαίνεται εύκολο, ένα ματς με το “πρέπει” να το συνοδεύει, μια συνάντηση από την οποία κερδίζεις λίγα και χάνεις πολλά. Αλλά για να προχωρήσεις στην Ευρωλίγκα δεν χρειάζεσαι μόνο “μεγάλες νίκες“, αλλά και τις… υποχρεωτικές.
Οι “πράσινοι” έχουν ως τώρα λογική πορεία, κρατώντας το αήττητο στην έδρα τους (χωρίς να έχουν παίξει με τα θηρία), χάνοντας μια τεράστια ευκαιρία να νικήσουν στη Βαρκελώνη, αν και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι είναι… αποτυχία η ήττα από την Μπαρτσελόνα, είτε εντός, είτε εκτός έδρας. Νωρίς είναι ακόμα.
Η σεζόν είναι πολύ μεγάλη. Ο Ολυμπιακός έχασε χθες τους Πέτγουεϊ και Λαφαγιέτ, ο Παναθηναϊκός έχασε προχθές τον Μποχωρίδη και χθες τον Μαυροκεφαλίδη. Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, όμως και οι δύο ενδεχομένως πρέπει να ενισχυθούν, για να μην αγωνιούν οσάκις ένας παίκτης τίθεται εκτός μάχης.
Το κακό σε αυτό το επίπεδο είναι πως οι δύο (και τρεις αντίστοιχα) νίκες σημαίνουν πολλά και τίποτα. Χρειάζεται συνέχεια, ο επόμενος αντίπαλος είναι εξίσου δύσκολος με τον προηγούμενο κι όποιος δεν κατορθώσει αφενός να κρατήσει το αήττητο της έδρας, αφετέρου να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα “διπλά“, θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες. Γιατί εκτός από την πρόκριση, όλοι θέλουν και το αβαντάζ της έδρας.
Ας αφήσουμε τα μελλούμενα για το… αύριο. Για την ώρα μπορούμε να πανηγυρίζουμε για τη διπλή ελληνική επικράτηση (τρεις νίκες σε μια εβδομάδα, αν προσθέσουμε και την επιτυχία του ΠΑΟΚ στο Eurocup, κόντρα στην Καντού, που δεν είναι μικρότερης σημασίας).
Υ.Γ.: Αλήθεια, αν δεν είχε πέσει το επίπεδο, που λένε και οι “συνάδελφοί” μου, τί θα είχαμε πετύχει ως ελληνικό μπάσκετ στην Ευρώπη;
kogas@ebasket.gr
