Ήταν τέλος Ιουλίου όταν ο Ηλίας Παπαθεοδώρου έγινε το πρόσωπο των ημερών. Ένα χαστούκι στον Αντώνη Κόνιαρη και η γενικότερη συμπεριφορά, που δεν άρμοζε σε προπονητή Εθνικών ομάδων, τον κατέστησαν αρνητικό πρωταγωνιστή. Κάποιοι έλεγαν ότι “έτσι είναι ο χαρακτήρας του“, άλλοι πως “ήταν μια άτυχη στιγμή, από αυτές που καθένας μπορεί να έχει“.
Πέντε μήνες μετά, με την ιδιότητα του κόουτς της Κηφισιάς, γίνεται εκ νέου αρνητικός πρωταγωνιστής. Όχι μόνο με την απαράδεκτη επίθεση -διανύοντας, μάλιστα, μια κάποια απόσταση- στον Τάσο Πηλοΐδη, όχι μόνο με τα γαλλικά που εκτόξευσε, όχι μόνο με τη σύγκρουση (οικογενειακή) με τον Χρυσόστομο Σχινά, αλλά κυρίως με αυτά που είπε στη συνέντευξη Τύπου.
Δεν είναι πρωτοφανές ένας προπονητής να… ξεφεύγει. Η ένταση, οι σφυγμοί, το πάθος για τη νίκη, δικαιολογούν (όχι τα πάντα), ακόμα και… παραβατικές συμπεριφορές. Γι’ αυτό υπάρχουν κι αρμόδια όργανα να κρίνουν και -αν κάτι τέτοιο απαιτείται- να τιμωρήσουν. Δεν θα ποινικοποιήσουμε τη διαμαρτυρία, ακόμα κι αν αυτή είναι ΑΚΡΑΙΑ. Ακόμα κι αν αυτή ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ από τη φάση, η οποία ήταν ξεκάθαρη. Δεν υπάρχει κανένα φάουλ.
Μετά, όμως, κι αφού είχε περάσει ώρα, αφού είχε (ή έπρεπε να είχε) ηρεμήσει, τί είπε; “Ή θα κάνουμε τα πρόβατα, ή θα μιλήσουμε. Το σωστό είναι να συνεχίσω να κάνω… μπε“. Όχι, το σωστό είναι να μιλήσει, αλλά αν δεν θέλει είναι άθλιο να αφήνει υπονοούμενα. Αν, δηλαδή, εγώ έγραφα ότι “υπάρχουν παίκτες και προπονητές, που ασχολούνται ιδιαίτερα με το στοίχημα κι ίσως έτσι εξηγούνται πολλά αποτελέσματα, αλλά ας μην επεκταθούμε, προτιμώ να κάνω μπε” δεν θα άφηνα σκιά;
Δικαίωμά του κι αυτό. “Πρέπει να αλλάξουμε τακτική και να έχουμε καλά οργανωμένους οπαδούς, γιατί αλλιώς δε σε σέβονται” είπε. Ήτοι, στο μπάσκετ προχωρούν όσοι μπορούν να τρομοκρατήσουν; Αλήθεια, αν αυτό ισχύει, πώς ανέβηκε η Κηφισιά τόσες κατηγορίες; Πώς βρέθηκε να κερδίζει -χωρίς οργανωμένους- τον Ολυμπιακό, ή τον Κολοσσό και τα Τρίκαλα εκτός έδρας; Αλήθεια, όταν νίκησε τον Απόλλωνα για το πρωτάθλημα, είχε “νοικιάσει” οργανωμένους οπαδούς;
Η Κηφισιά, για την οποία πολλάκις έχω γράψει τα καλύτερα, απλά επειδή πιστεύω ότι προσφέρει κάτι καινούριο στο μπάσκετ, δεν χρειάζεται οργανωμένους. Χρειάζεται ανθρώπους που να μπορούν να κάνουν “διαχείριση θυμού“. Το ότι το τελευταίο διάστημα έχει κάνει ήττες που ενδεχομένως μπορούσε να αποφύγει, δεν σημαίνει ότι μπορεί να βγαίνει ο Παπαθεοδώρου και να μεταφέρει το βάρος σε “αόρατους εχθρούς“, ούτε ότι δικαιούται να κυνηγά διαιτητές.
Αν θέλει ο ταλαντούχος κόουτς να αναζητήσει ευθύνες, ας αναλογιστεί γιατί ο Νίκος Βετούλας, με τέσσερις ξένους που όλοι μαζί κοστίζουν κάτι σαν 100.000 ευρώ, βρίσκεται στον τελικό και να τους συγκρίνει με τους ξένους που αυτός επέλεξε, καλοπλήρωσε και στη συνέχεια έδιωξε, ή διώχνει.
Δεν γίνεται όταν κερδίζει η Κηφισιά τον Ολυμπιακό να είναι “έργο Παπαθεοδώρου” κι όταν χάνει από τον Απόλλωνα να είναι “συνωμοσία του σύμπαντος“. Αν θέλει να είναι ένας προπονητής με μέλλον και προοπτική, ας αφήσει τις εκρήξεις, που παραπέμπουν σε παλαιολιθικές εποχές και ας βουτά τη γλώσσα του στη μελάνη του μυαλού του, πριν αρχίσει το κυνήγι φαντασμάτων.
kogas@ebasket.gr
