Η ανακοίνωση του σχεδίου νόμου, το οποίο δόθηκε προς διαβούλευση, προκάλεσε αρχικά παγωμάρα στα… παπαγαλάκια. “Μούγκα“! Αλλά μιλάμε για την απόλυτη ΜΟΥΓΚΑ. Βγήκε σχέδιο του νέου Αθλητικού Νόμου και για ώρες δεν έγραψαν κουβέντα. Ένα στάτους από εδώ, κάτι μισόλογα, κάποια ψελλίσματα, όταν πέρασε η πρώτη έκπληξη και το σοκ.
Γιατί σοκ; Μα μέχρι πρότινος, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος προσπαθούσε να περάσει το προφίλ του “ισχυρού ανδρός” και στον πολιτικό στίβο. Κάτι οι φωτογραφίες με τον Αντώνη Σαμαρά, κάτι τα ανοίγματα στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι “το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ“, με την αρωγή των πάντα πρόθυμων (με το αζημίωτο) κονδυλοφόρων, έστελνε μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι το πολιτικό σανίδι στο οποίο πατά, και γερό είναι, και θα τον αντέχει για χρόνια.
Μόνο έτσι δεν είναι κι αυτό αποδείχθηκε (εμείς το γνωρίζαμε) με την παρουσίαση του σχεδίου νόμου για τον αθλητισμό, που στέλνει όλους εκείνους που τους αναγνωρίζουμε με τον κωδικό “βαθύ ΠΑΣΟΚ” στο -κατά την προσφιλή τους έκφραση- “χρονοντούλαπο της ιστορίας“.
Το άγχος (“χάνουμε τη δουλειά μας αδέλφια“), έδωσε τη θέση του σε μια επίπλαστη ηρεμία. “Δεν θα έχει αναδρομική ισχύ ο νόμος” λένε. Δηλαδή, “ησυχάστε, έχουμε οκτώ χρόνια μασαμπούκας” ακόμα. Θα τρέχουν τα μισθά μας“. Κι επειδή είναι αρκούντως προβλέψιμοι, έβγαλαν και τον δημοσιογραφικά καθυστερημένο της παρέας, να πανηγυρίσει για το νομοσχέδιο.
Μία μέρα μετά, εν μέσω απεργίας των πραγματικών δημοσιογράφων, ήρθε η δήλωση του Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο οποίος χαρακτήρισε το νομοσχέδιο “ένα συνονθύλευμα διατάξεων άγνοιας και θράσους“. Κι αναρωτιέμαι τώρα εγώ: Πανηγυρίζει η ΕΟΚ (έτσι έλεγε ο βλάκας της δικής σας παρέας) για το νομοσχέδιο, ή όχι; Αν κρίνω από τις δηλώσεις του προέδρου, μάλλον όχι. Άρα, πάλι εκτός γραμμής ήταν ο βλάκας.
Οργανωθείτε παιδιά, να ξέρουμε τί γίνεται. Δεν μπορεί να είναι και συνονθύλευμα άγνοιας και θράσους το νομοσχέδιο, που δεν θίγει τον Βασιλακόπουλο, ο οποίος θα “υποχρεωθεί” (κατά τον αγράμματο) να μείνει χρόνια στο ίδιο πόστο. Διαλέξτε, αποφασίστε κι ενημερώστε μας να ξέρουμε… πόσο πόνεσε. Ό,τι θέλετε εσείς, εμείς θα το δεχθούμε, αλλά πείτε μας κάτι να το καταλάβουμε, γιατί ως τώρα άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος, άλλα ο “μεγάλος“.
Τελικά ήταν βαριά η φάπα. Κάποιοι “αυλικοί” νιώθουν ακόμα… ζαλάδες.
