Κάθε αλλαγή που γίνεται στους κανονισμούς έχει στόχο να κάνει το μπάσκετ καλύτερο. Πιο γρήγορο, πιο συναρπαστικό, πιο δίκαιο, να βοηθά το θέαμα και την επίθεση. Ποιος είπε, όμως, ότι οι αλλαγές δεν κοστίζουν; Και το ζήτημα είναι πως, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, το κόστος μπορεί να είναι και δυσβάσταχτο.
Όπως θα έχετε παρατηρήσει, ο κανονισμός άλλαξε και μετά από επιθετικό ριμπάουντ πρέπει να πάει στα 14 και όχι στα 24 δευτερόλεπτα το ρολόι. Για να συμβεί αυτό πρέπει να προστεθεί ένα κουμπάκι που να το πατάς και να γυρίζει στα 14”, διαφορετικά δεν υπάρχει τρόπος να γίνει η αλλαγή στο χρονόμετρο.
Αυτήν την αλλαγή στην κονσόλα πρέπει να την κάνουν οι ομάδες. Μόνο που για να μπει το κουμπάκι, οι ηλεκτρονικοί από τις αντιπροσωπείες ζητάνε 1,5 χιλιάρικο! Το κόστος πρέπει να το επωμιστούν οι ομάδες, οι οποίες -βάσει των σχετικών διατάξεων- είναι υποχρεωμένες να μεριμνήσουν.
Δεν θα υποστηρίξω ότι ακόμα και για ΚΑΕ είναι σημαντικό ποσό (αν δεν αντέχουν, ας μην ανεβούν στην Α1), αλλά για σωματεία που αγωνίζονται είτε σε μικρότερες εθνικές κατηγορίες, είτε ακόμα και στο τοπικό, το ποσό είναι “βαρύ“.
Ίσως έπρεπε να γίνει μια κεντρική συμφωνία, ώστε να κατεβεί το κόστος, ίσως πρέπει πριν προβούν σε αλλαγές (δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό) να προϋπολογίζουν και το κόστος και να εκτιμούν αν αυτό μπορεί (και πώς) να καλυφθεί. Και δεν αναφέρομαι στην Ελληνική Ομοσπονδία, καθώς δεν είναι δική της ευθύνη.
Από την άλλη πλευρά, αν το κόστος για όλες τις αλλαγές (θυμηθείτε πως πρόσφατα πλήρωσαν για τη μετατόπιση της γραμμής του τριπόντου και τις αλλαγές στις διαγραμμίσεις των γηπέδων) βαραίνει τα σωματεία, ο προϋπολογισμός τους εκτινάσσεται. Κι αν για συλλόγους με μπάτζετ 150.000 ευρώ αυτό το ποσό δεν είναι παρά το 1/100, για ομάδες της… γειτονιάς, με προϋπολογισμό που δεν υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ (και που σταθερά καλύπτεται από την τσέπη κάποιου ή κάποιων, που έχουν την τρέλα), το ποσοστό ανέρχεται σε 10%. Σημαντική επιβάρυνση…
