Όταν πλακώνονται οι… ελέφαντες τρέχουν να σωθούν τα… μυρμήγκια κι αυτό στην ελληνική διαιτησία -με τις ευχές, ή στην καλύτερη περίπτωση την ανοχή του Γιώργου Βασιλακόπουλου– είναι καθεστώς. Για άλλη μια φορά, ΚΕΔ και ΟΔΚΕ δίνουν “μάχη εξουσίας“, με εκατέρωθεν “αποστολή μηνυμάτων“, τους διαιτητές στη μέση και την ΕΟΚ να σφυρίζει αδιάφορα.
Μπορεί η ΟΔΚΕ να πανηγύριζε για την άνοδο των Διαμαντή Λόρτου και Αδριανού Παυλόπουλου στην Α1, όμως ο μη ορισμός τους από την ΚΕΔ στην 1η αγωνιστική, ούτε σε αγώνες Γ’ Εθνικής κατηγορίας, έδειξε σε όλους ότι ο πόλεμος τώρα ξεκίνησε. Ένας “πόλεμος χαρακωμάτων“, καθώς είναι σαφές ότι δεν χωράνε δύο… σερίφηδες στην ίδια πόλη.
Οι διαιτητές οφείλουν να “προσκυνάνε“, αλλά το ζήτημα είναι ποιους; Κι είναι ένα θέμα, αν η ΕΟΚ έχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, αν έχει -κατ’ αρχάς- αντίληψη των πραγμάτων, αν συμφωνεί με αυτές τις πρακτικές, αν έχει διάθεση να σπάσει το απόστημα.
Γιατί δεν είναι μόνο (είναι και αυτό) θέμα ο μη ορισμός των δύο προαχθέντων από την ΟΔΚΕ, και παρά τη θέληση της ΚΕΔ, διαιτητών. Είναι το μήνυμα που φτάνει σε όλους τους διαιτητές, αφού αντίστοιχα υπήρξαν και υπάρχουν στις κατώτερες κατηγορίες μη ορισμένοι διαιτητές, οι οποίοι είτε φέτος είτε τα προηγούμενα χρόνια υποστηρίχθηκαν και ήταν προτάσεις της ΟΔΚΕ για άνοδο, χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ΚΕΔ.
Λένε πως το “ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι“. Ο πρόεδρος της ΕΟΚ ξέρει από ψάρια, άλλωστε είναι γνωστή η αγάπη του γι’ αυτά. Έχοντάς τα με όλους καλά (και με τον πρόεδρο της ΟΔΚΕ, και με τον “ισχυρό” της ΚΕΔ), πιστός στο ρωμαϊκό πρότυπο του “διαίρει και βασίλευε“, επιτρέπει την κονιορτοποίηση των διαιτητών, στις συμπληγάδες της ΚΕΔ και της ΟΔΚΕ.
Η “άτυπη τιμωρία“, επειδή ανέβηκαν χωρίς τη θέληση της Κεντρικής Επιτροπής, είναι μη αποδεκτή. Τουλάχιστον για μας…
