“Η ΕΟΚ προτείνει τη διοργάνωση Πρωταθλημάτων Βαλκανικών χωρών για τις “μικρές” ηλικίες και αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση της πρότασης” ανέφερε το δελτίο Τύπου της ομοσπονδίας, προ λίγων ημερών.
Ενδιαφέρον ακούγεται. Κι όσοι (δεν ομιλώ για τους πληρωμένους, για τους υπόλοιπους, τους κανονικούς) δεν μπαίνουν στον κόπο να σκαλίσουν τις αποθήκες τού μυαλού τους το βρίσκουν ενδιαφέρον.
Κι εγώ συμφωνώ. Προτείνω, δε, να ξεπατικώσουν το πρόγραμμα της απόλυτα πετυχημένης Μεσογειακής Λίγκας, εκείνης που με στόμφο είχαν αναγγείλει τα παπαγαλάκια του προέδρου, εκείνης που θα άλλαζε τα δεδομένα και που κάποιοι προσπάθησαν να εμφανίσουν και ως μπαμπούλα για το ελληνικό πρωτάθλημα (“αν δεν κάνετε αυτό, θα φύγουμε και θα πάμε στη Μεσογειακή Λίγκα” έλεγαν σε στιγμές έξαρσης παράγοντες ομάδων).
Ήταν ένα υπέροχο σχέδιο, για το οποίο γράφτηκαν τόσα πολλά. Ίσως ποτέ στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ (ου μην αθλητισμού) δεν έχουν γραφτεί τόσα πολλά, για ένα… τίποτα. Κι αφού κάναμε το τίποτα… κάτι (στα λόγια βέβαια), αλλάζουμε πλάνο και πάμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για το πρωτάθλημα των βαλκανικών χωρών. Πέσαμε ηλικιακά, αλλά δεν βαριέσαι.
Τα τελευταία χρόνια, μην έχοντας φρέσκες ιδέες, μην έχοντας πρόσβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος απλά κάνει απόσβεση των χρημάτων που έχουν σπαταληθεί για τσάρτερ της χαράς, για γραφεία Τύπου, για δημόσιες σχέσεις.
Κάθονται, λένε μια ιδέα, τη μετατρέπουν δια της προβολής σε “υπαρκτό γεγονός“, αποδεικνύουν έμπρακτα πως ένα ψέμα που γράφεται (ή λέγεται) πολλές φορές μοιάζει με αλήθεια κι είναι όλοι χαρούμενοι.
Άντε, με το καλό και στη λίγκα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της πολύ κάτω Φιλανδίας, της ανατολικής Γροιλανδίας. Γερά πρόεδρε. Κι όπως λέει κι ο λαός μας “με τα λόγια, χτίζω ανώγια και κατώγια“…
