Η ώρα της κάλπης πλησιάζει. Περιμέναμε πως ο Γιώργος Μαμαλάκης θα έμπαινε στον κόπο να αναπτύξει (έστω και με χρονική καθυστέρηση) το πλάνο του για τη διακυβέρνηση του ΕΣΑΚΕ, αν κι εφόσον τα σωματεία τον τιμήσουν με την ψήφο τους, αλλά αντ’ αυτού διαβάσαμε κάποια σκόρπια λόγια, χωρίς ουσία, χωρίς βάθος, χωρίς πλάνο.
Δικό του ζήτημα το πώς και γιατί κατεβαίνει, δικό τους ζήτημα το αν θα τον ψηφίσουν. Εμείς δεν ψηφίζουμε, εμείς καταγράφουμε θετικά και αρνητικά, παρακολουθούμε τις διαδικασίες. Αν τελικά εκλεγεί ο Κρητικός παράγοντας, θα πρέπει τιμητικά να προσφέρει θέση… αντιπροέδρου στον Τάκη Τσαγκρώνη.
Τί κι αν δεν προβλέπεται από το καταστατικό; Ο νούμερο 2 στην ιεραρχία της ΕΟΚ έχει δώσει αγώνα “πόρτα – πόρτα” για την υπερψήφιση του “εκλεκτού“. Με εξαίρεση τον Ολυμπιακό (άντε και τον Πανιώνιο) δεν υπάρχει σωματείο με το οποίο να μην επικοινώνησε ο Πατρινός παράγοντας. Είτε τηλεφωνικά, είτε δια ζώσης…
Σε άλλη χώρα αυτό θα θεωρείτο παρέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητου οργάνου, στην Ελλάδα όμως ο λόγος του “μεγάλου“, έστω κι αν μεταφέρεται από τους “υπασπιστές“, είναι κάτι σαν το Κοράνι για τους φονταμενταλιστές. Ζούμε μεγάλες στιγμές, ιστορικές, αφού είναι η πρώτη φορά που από την ΕΟΚ δίνεται τόσο μεγάλο βάρος στις εκλογές του ΕΣΑΚΕ.
Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που ο “αντίπαλος” (Γιώργος Χαλβατζάκης) δεν αποδέχθηκε τη μοίρα του κι επιμένει να διεκδικεί την προεδρία. Για τον ΕΣΑΚΕ, όχι για μια από τις Ενώσεις της ΕΟΚ, όπως θέλει ο Τάκης Τσαγκρώνης να μετατρέψει τον Σύνδεσμο…
