“Τον λόγο από εδώ και μπρος έχει η εφαρμογή του νόμου και των κανονισμών. Δεν πρόκειται να επανέλθουμε στο θέμα“.
Αυτή είναι η απάντηση της ΕΟΚ στην προσπάθεια του Ολυμπιακού να λήξει το θέμα με τους διεθνείς της Εθνικής Νέων. Κι αναρωτιέμαι: Εσύ, Γιώργο Βασιλακόπουλε, αγαπάς την Εθνική; Εσύ είσαι αυτός που με γνώμονα τη λογική και βάζοντας πάνω απ’ όλα το καλό των Εθνικών μας αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων, αναζωπυρώνεις τη φωτιά που πάει να σβήσει;
Εμείς, ως eBasket.gr (το ξαναγράφουμε), ήμασταν εξ αρχής εναντίον του Ολυμπιακού, αλλά με αυτή την απάντηση ΔΙΚΑΙΩΝΕΙΣ τη στάση της διοίκησης των “ερυθρολεύκων“. Απαντάς ως ιδιοκτήτης ομάδας κι όχι ως πρόεδρος ομοσπονδίας, που -και λόγω ηλικίας- θα έπρεπε να έχεις περισσότερη κατανόηση, πιο ορθολογική σκέψη, μεγαλύτερη ευελιξία.
Δηλαδή; Η απειλή είναι πως θα τιμωρηθούν οι παίκτες του Ολυμπιακού; Μα πόσο εκτός πραγματικότητας ζείτε; Αν κάθε παίκτης που φορά την “ερυθρόλευκη” φανέλα, επικαλεστεί την περίπτωση του Δημήτρη Διαμαντίδη, δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στην Εθνική. Πώς θα δικαιολογηθεί ο Φώτης Κατσικάρης, να μην καλέσει τον πολυτιμότερο παίκτη του πρωταθλήματος και να καλέσει (για παράδειγμα) τον Βαγγέλη Μάντζαρη;
Αν μπορεί ένας, ακόμα κι ο τεράστιος Διαμαντίδης, να λέει “κουράστηκα, μην με καλέσετε“, έχουν το δικαίωμα να το πουν όλοι. Μέχρι και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Γιατί ο σεβασμός κερδίζεται στα παρκέ, όχι η… διάθεση προσφοράς.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έκανε ΑΤΟΠΗΜΑ. Και το έκανε συνειδητά. Όχι για να πιέσει, ώστε να αναγκαστεί ο Ολυμπιακός να κάνει πίσω και για τους διεθνείς της Εθνικής Ανδρών, αλλά για έναν κι απλό λόγο: Δεν ήθελε μόνο να λυθεί το πρόβλημα. Ήθελε η λύση να έχει τη σφραγίδα του, να έχει την υπογραφή του, να είναι με τους όρους του.
Από τη στιγμή που η λύση “πιστώνεται” στον Γιάννη Ανδριανό, στάχτη να γίνει η Εθνική και κάθε Εθνική, παίδων, εφήβων, νέων. Το “εγώ” του είναι πάνω από τις Εθνικές.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος κάνει ζημιά στο ελληνικό μπάσκετ. Γράψαμε πρόσφατα: Η ήττα στον ΕΣΑΚΕ ήταν η αρχή. Καλό θα είναι να εξοικειώνεται με την ιδέα της αποτυχίας. Πριν αλέκτωρ λαλήσει ήρθε η… άτακτη υποχώρηση στο θέμα του “κεφαλικού φόρου“. Η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο οδυνηρή.
Η πτώση μόλις άρχισε. Κι ο πανικός εκφράζεται μέσα από άστοχες κι επιζήμιες ανακοινώσεις, από προκλήσεις και ψευτομαγκιές, από συμπεριφορές τύπου Καίσαρα. Μόνο που η Ρώμη… καίγεται, μόνο που η αυτοκρατορία πνέει τα λοίσθια.
