Ο Ολυμπιακός πάλεψε. Και πάλεψε όσο μπορούσε, χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη, απέναντι σε μια ομάδα που όσοι την υποτίμησαν στο ξεκίνημα, τώρα καταλαβαίνουν πόσο λάθος έκαναν. Και το γράφω όχι για να τους την… πω (αναφέρομαι σε “συναδέλφους”), αλλά για να καταλάβουν κάποτε ότι δεν προσφέρουν υπηρεσίες όταν κάνουν το άσπρο μαύρο.
Ο Ολυμπιακός για δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό παιχνίδι δείχνει πολύ καλό πρόσωπο, τηρουμένων των αναλογιών, αλλά φεύγει ηττημένος. Ήδη έχει “ξεχάσει” τη δεύτερη θέση και θα παλέψει για την πρόκριση.
Για να τα καταφέρει πρέπει είτε να κάνει μια νίκη… εκτός προγράμματος (καθ’ υπερβολή ο όρος, όταν μιλάμε για τον πρωταθλητή Ευρώπης) στη Βαρκελώνη, είτε να ξεπεράσει και το ψυχολογικό βάρος ενδεχόμενης τέταρτης συνεχόμενης ήττας, αλλά και τα αγωνιστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Σε αυτή τη φάση, με τον φυσικό ηγέτη της ομάδας εκτός αγώνα, δεν μπορεί κανείς να ζητήσει ευθύνες. Εμείς είμαστε οι τελευταίοι που θα το κάνουμε, αφήστε δε που δεν έχει υποχρέωση κάθε χρόνο ο Ολυμπιακός (και καμία ομάδα) να κατακτά την Ευρωλίγκα.
Όμως, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι το κάδρο ήταν εξ αρχής στραβό και δεν το βλέπαμε εμείς στραβά. Ο Μουν έφυγε, ο Κόλινς κακώς είναι εδώ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται αυτούς που απέκτησε.
Στο σύγχρονο μπάσκετ χρειάζεσαι ταχύτητα, δύναμη και τεχνική. Βάλτε έναν – έναν τους παίκτες που αποκτήθηκαν φέτος κάτω και βρείτε πόσοι εξ αυτών διαθέτουν και τα τρία. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, το ότι το ρόστερ είναι κλειστό, παρότι υπάρχουν πολλοί παίκτες, οι οποίοι πληρώνονται από τον Ολυμπιακό, χωρίς να είναι μέρος της ομάδας. Στα δύσκολα, γιατί για να νικήσουν τον Ηλυσιακό φτάνουν και περισσεύουν.
Όπως και να ‘χει, ταμείο θα γίνει στο τέλος. Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο Ολυμπιακός να χωθεί στην τετράδα. Μαθηματικά μπορεί. Δύσκολα θα βελτιωθεί αμυντικά, παρότι ο Σερμαντίνι θα βοηθήσει, δύσκολα θα διαφοροποιήσει την εικόνα του, αλλά όσο η Φενερμπαχτσέ είναι ασκέρι καλοπληρωμένων παικτών, τόσο θα ελπίζει βάσιμα στην πρόκριση.
Έστω κι αν στην επόμενη φάση θα πάει με μειονέκτημα έδρας να συναντήσει μια από τις κορυφαίες ομάδες του θεσμού, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι κι αλλιώς όσο οφείλει να τη σεβαστεί ο Ολυμπιακός, άλλο τόσο πρέπει κι αυτή να σεβαστεί τον δις πρωταθλητή Ευρώπης.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, αλλά το κάδρο παραμένει στραβά στον τοίχο…
kogas@ebasket.gr
