Χανιά, αποστολή
Μπορεί ο ΑΓΟΡ να είναι μια ομάδα που φημίζεται για την έφεσή της στο παιχνίδι των τριπόντων, όμως δύο συνεχόμενες χρονιές “κατακτά” τον διαγωνισμό των καρφωμάτων. Πέρυσι ήταν ο Μπρεντ Πέτγουεϊ, φέτος ήρθε η σειρά του Κένι Γκάμπριελ, που πάντως δεν τραγούδησε (αυτός δεν το ‘χει).
Ο προκριματικός ήταν σκέτη απογοήτευση. Χωρίς υπερβολή, ο χειρότερος διαγωνισμός καρφωμάτων στην ιστορία, αφού οι προσπάθειες δεν έβγαιναν. Έλλειψε η φαντασία, τα περισσότερα καρφώματα έβρισκαν στεφάνι, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες να επαναλαμβάνονται και να… κουράζουν.
Ο Ντι Τζέι Στέφενς κι ο Κένι Γκάμπριελ πέρασαν στον τελικό και κάπου εκεί το… σώσαμε. Ο Στέφενς πέτυχε (επιτέλους) το κάρφωμα που είχε ετοιμάσει, με τον Μακ Κόλουμ να κάνει λέι απ, αυτός να μαζεύει την μπάλα πριν πέσει κάτω, να την περνά ανάμεσα από τα πόδια του και να καρφώνει. Όμορφο, εντυπωσιακό κι εξόχως δύσκολο.
Δεν έφτανε, όμως, να του χαρίσει τη νίκη, αφού ο Γκάμπριελ είχε και… βοήθεια, από τους συμπαίκτες του από το Ρέθυμνο. Μαζί με τον αδερφό του ανέβηκαν στην εξέδρα, του πάσαραν (ο αδερφός) από το πάνω διάζωμα κι αυτός κάρφωσε. Αρκετό, για να του χαρίσει τον τίτλο, σ’ έναν διαγωνισμό που δεν ενθουσίασε (πλην του τελικού).
Αντιθέτως, οι dunkings devils “μάγεψαν” με τα καρφώματά τους, τις υψηλές πτήσεις τους, την πολυπλοκότητα των επιλογών τους.
