Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, απ’ όσα είδα απόψε. Ο Παναθηναϊκός, χωρίς να είναι καλός, πήρε μια νίκη που τον κρατά ζωντανό στο παιχνίδι της πρόκρισης (αν δεν είχε μεσολαβήσει η ήττα από τη Λαμποράλ κυνηγούσε μέχρι και τη δεύτερη θέση), ο Ολυμπιακός έχασε εκεί όπου δύσκολα θα νικήσει κάποιος. Βαθμολογικά διαφοροποιήθηκαν οι δύο “αιώνιοι“, αγωνιστικά όμως παρέμειναν όπως και πριν απ’ αυτή την αγωνιστική.
Οι “πράσινοι” εκμεταλλεύτηκαν το… κλασικό (πλέον) λάθος του Βαγγέλη Αγγέλου, να αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους. Αν είχε επιλέξει φάουλ, αντί για άμυνα στο τέλος της κανονικής περιόδου, ίσως να είχαν φύγει με άδεια χέρια από την Κωνσταντινούπολη, αλλά με τα “αν” δεν γράφεται ιστορία.
Ο Παναθηναϊκός (πόσο μάλλον ο Φραγκίσκος Αλβέρτης) δεν μπορεί να κριθεί, αφενός γιατί το χρονικό διάστημα της αλλαγής στο τιμόνι είναι μικρό, αφετέρου γιατί έλειπαν δύο παίκτες – σημαντικά γρανάζια από το ρόστερ (Τζέιμς Γκιστ και Ραμέλ Κάρι). Αντίθετα, οφείλουμε να κρίνουμε τον Μάικ Μπατίστ και τον Νίκο Παππά, που παρότι πήραν χρόνο συμμετοχής, η προσφορά τους ήταν μηδενική.
Ο νέος κόουτς του “τριφυλλιού” είπε ότι θέλει να τρέξουν οι παίκτες του, αλλά -συγνώμη κιόλας- δεν νομίζω ότι ο Μπατίστ μπορεί να ακολουθήσει. Και δεν είναι ο μόνος. Κακά τα ψέματα, κάθε προπονητής θέλει να τρέξει η ομάδα του. Το ερώτημα είναι αν μπορεί. Κατά τη γνώμη μου, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί, οπότε “πάμε κι όπου βγει“.
Βεβαίως, η νίκη μετράει, οι βαθμοί είναι πολύτιμοι (μην ξεχνάτε πως το Μιλάνο δεν πέρασε από την Τουρκία, ενώ ο Ολυμπιακός δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα τις υποχρεώσεις κόντρα στην Εφές) και όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Οι “ερυθρόλευκοι” δεν έδειξαν κακό πρόσωπο στα 3/4 του αγώνα με την Μπαρτσελόνα, έχουν το ακλόνητο άλλοθι της απουσίας του Βασίλη Σπανούλη και του Γιώργου Πρίντεζη, που “έδεσαν” τα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα. Μόνο που “δεμένα” θα είναι τα χέρια του κόουτς του Ολυμπιακού, όσο ο Μάρτιν Κόλινς είναι μονίμως “απών” κι ο Ματ Λοτζέσκι αδιαφορεί για την άμυνα (αλλά και βρίσκει… σίδερο, όποτε η μπάλα “βαραίνει“).
Ο Ολυμπιακός δεν βελτιώνεται στους τομείς που από την αρχή έχει πρόβλημα, οι Αμερικανοί (με τα κοινοτικά διαβατήρια) δεν ανταποκρίνονται, οπότε “πάμε κι όπου βγει“.
Η Μπαρτσελόνα είναι… εκτός συναγωνισμού, όμως οι “ερυθρόλευκοι” δεν πείθουν ότι μπορούν να πετύχουν ένα… μεγάλο αποτέλεσμα. Είναι ανταγωνιστικοί, ακόμα και με ελλείψεις βασικών παικτών, αλλά δεν έχουν κάτι νέο να προσθέσουν. Μοιραία γίνονται ολοένα και πιο προβλέψιμοι και στις δύο μεριές του γηπέδου.
Όπως και να ‘χει η Ευρωλίγκα έχει δρόμο, τουλάχιστον μια από τις δύο ελληνικές ομάδες μπορεί να μπει στα πλέι οφ, όπου όμως θα έχει μειονέκτημα έδρας. Αν η… Μπάγερν δείχνει το δρόμο, είναι μάλλον νωρίς να το συζητήσουμε.
kogas@ebasket.gr
