Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος. Κι η ώρα (καλή) μας έφερε την πρόκριση (και των δύο) στα χέρια μας. Ο καλός Ολυμπιακός στη Μάλαγα κι ο κακός Παναθηναϊκός στη Βαρκελώνη, έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν, καθώς πιο άσχημο πρόσωπο από αυτό της Φενέρ στο Top16, δεν μπορούσαν να φανταστούν.
Πλέον, αρκεί για τους δύο “αιώνιους” η νίκη την ερχόμενη αγωνιστική, για να μετατρέψουν σε “φιλικό” (δεν θα ‘ναι ποτέ) το μεταξύ τους ματς στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός θέλει μόνο μια απλή νίκη κόντρα στη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ και “καθάρισε“. Το ίδιο και ο Ολυμπιακός, να περάσει αβρόχοις ποσίν από το “σπίτι” του Βαγγέλη Αγγέλου και να αφήσουν τόσο τη Μάλαγα, όσο και την πλούσια Φενέρ εκτός πλέι οφ. Κι αν για τους άλλους που θα μείνουν να παρακολουθούν τηλεοπτικά την Ευρωλίγκα δεν είναι μεγάλο το κακό, για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι η απόλυτη αποτυχία.
Πρώτη φορά (προσωπικά, δεν θυμάμαι ανάλογο περιστατικό) αποβάλλεται τόσο γρήγορα. Με δύο τεχνικές ποινές απολύτως σωστές, δείγμα του εκνευρισμού του, δείγμα του ότι ο ίδιος… δεν άντεχε να βλέπει την εικόνα της ομάδας του. Μια ομάδα που κόστισε πάρα πολλά εκατομμύρια και πλέον αναζητεί… Έλληνες αυτόχειρες για να έχει ελπίδες πρόκρισης.
Πάμε, όμως, στα δικά μας: Ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός. Άνοιξε το ρόστερ ο Γιώργος Μπαρτζώκας και δικαιώθηκε. Ο Γιάννης Παπαπέτρου δείχνει ότι μπορεί να έχει χρόνο συμμετοχής, αν και θα πρέπει να βελτιώσει πολύ τις επιλογές του στην επίθεση.
Ο Βασίλης Σπανούλης δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπίσει πρόβλημα από την κακή δεύτερη γραμμή άμυνας της Μάλαγα (θυμηθείτε και το πάρτι που έστησε στο αντίστοιχο ματς ο ΜακΚάλεμπ) κι ο Ολυμπιακός με καλό Σπανούλη είναι πάντα υπολογίσιμος.
Άσχετο (ίσως όχι και τόσο): Εγώ αν ήμουν στη θέση του προπονητή του Ολυμπιακού δεν θα έψαχνα για κοντά, προκειμένου να αντικαταστήσω στο ελληνικό πρωτάθλημα τον Μάρντι Κόλινς (περιμένω τον φίλο που είχε ποστάρει στο facebook το αρνητικό σχόλιο, όταν έγραψα ότι δεν ξετρελάθηκα με τις μεταγραφές Κόλινς και Μουν, να παραδεχθεί ότι με αδίκησε). Τριάρι θα έπαιρνα, προκειμένου να είμαι πολύ πιο ισορροπημένος και ανταγωνιστικός απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Μια και ο λόγος για τον “αιώνιο” αντίπαλο, εντάξει δεν θα κριθεί από τη βραδιά στη Βαρκελώνη, αλλά η εικόνα του ήταν πολύ κακή. Όπως κακή, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ήταν η εικόνα και με την Εφές (για τη Φενέρ δεν συζητάμε, ήταν ματς ειδικών συνθηκών).
Πέρα από την πρόκριση, που είναι στο χέρι του (από τώρα αν θέλετε στοιχηματίζω ότι ο Ζακ Ράιτ θα είναι πρώτος σκόρερ στο ματς με τη Μάλαγα, για τους λόγους που εξήγησα πιο πάνω), χρειάζεται άμεση επανεκκίνηση, ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικός στα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν, για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.
Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος: Ένα ματς από το οποίο είχαμε λίγα να κερδίσουμε και πολλά να χάσουμε, ενδέχεται να είναι “αδιάφορο“. Θα παίζεται η τρίτη θέση (αν όλα πάνε καλά), αλλά να ‘χαμε, να λέγαμε. Κι αυτό είναι καλό για το ελληνικό μπάσκετ.
kogas@ebasket.gr
