Έχουν περάσει λίγες ημέρες από τη στιγμή που ο Δημήτρης Βάσσης συγκλόνισε το πανελλήνιο με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Από τη στιγμή που ο Άγγελος Διμπιτούζης ανακηρύχθηκε MVP του All Star Game. Από τη στιγμή που ο Ατνάν Χαμαντί κέρδισε τον διαγωνισμό τριπόντων. Από τη στιγμή που το μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο έκανε μια εντυπωσιακή επίδειξη στα Χανιά.
Λίγες μέρες μετά, οι πολιτικοί ταγοί του ελληνικού αθλητισμού αποφάσισαν πως η Ομοσπονδία μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο δικαιούται κάτι παραπάνω από 90.000 ευρώ για να διοργανώσει πρωτάθλημα, κύπελλο, αλλά και να ανταποκριθεί στα ανελαστικά της έξοδα.
Μείωση περίπου στο 60%. Σε μια ομοσπονδία που δεν παίρνει εκατομμύρια, που έχει αθλητές οι οποίοι μπορεί να μην είναι γνωστοί όσο οι αρτιμελείς συνάδελφοί τους, αλλά παράγουν έργο αθλητικό, κοινωνικό, όμοιο του οποίου δύσκολα συναντάς.
Η αξία του να βγει ένας άνθρωπος με κινητικούς περιορισμούς από τους τέσσερις τοίχους είναι ανεκτίμητη, αλλά δεν συγκίνησε αυτούς που πήραν τη χαντζάρα και άκριτα έκοψαν προϋπολογισμούς.
Η διοίκηση της ΟΣΕΚΚ αντέδρασε με ψυχραιμία. Χωρίς φωνές και φανφάρες, χωρίς κραυγές. Με νηφαλιότητα και την αξιοπρέπεια που αξίζει στον χώρο:
“Από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Σωματείων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με Καρότσι, επιλέξαμε να μην προβάλλουμε τις ανάγκες μας ως… όπλο, να μην κυριαρχήσει η γκρίνια και η μιζέρια τον χώρο, να σκύψουμε το κεφάλι και να δουλέψουμε, κόντρα σε αντιξοότητες, αποκλεισμούς, αδιαφορία.
Θελήσαμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης όλων όσων ασχολούνται με τον χώρο του αθλητισμού με αναπηρία. Κι αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, ελπίζοντας πως αυτή μας η στάση δεν θα εκληφθεί ως αδυναμία.
Αντιλαμβανόμαστε τις δύσκολες συνθήκες που περνά η χώρα, ουδέποτε διεκδικήσαμε κάτι περισσότερο από το αυτονόητο, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί θα πρέπει (;) να οδηγηθεί σε μαρασμό ο χώρος. Αποφεύγουμε τις κραυγές, όμως με 60% μείωση στην πενιχρή επιχορήγηση που παίρνουμε, είναι αδύνατον να οργανώσουμε πρωτάθλημα, κύπελλο, να συντηρήσουμε τη δύναμη των σωματείων, να ανταποκριθούμε στις ανελαστικές μας δαπάνες.
Έτσι κι αλλιώς ουδέποτε η ΟΣΕΚΚ ήταν… δαπανηρή ομοσπονδία. Ουδέποτε διαχειριστήκαμε πακτωλό χρημάτων. Ως εκ τούτου, καλούμε όσους έχουν την ευθύνη της κατάρτισης του προϋπολογισμού να επανεξετάσουν τη χρηματοδότηση του μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο“.
Οι έχοντες την ευθύνη του προϋπολογισμού, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν στα μάτια αυτούς τους αθλητές, να τους πουν αν πρέπει να συνεχίσουν να αγωνίζονται, να στέλνουν μηνύματα σε συνανθρώπους τους, οι οποίοι ψάχνουν από κάπου να πιαστούν για να σταθούν και πάλι “όρθιοι“, ακόμα κι αν αυτό ιατρικώς είναι αδύνατο…
