Γράψαμε χθες για το ζεϊμπέκικο του Δημήτρη Βάσση. Ένα λεβέντικο ζεϊμπέκικο, ένας χορός που προσφέρει αγωγή ψυχής, με τον χορευτή να βγαίνει από το σώμα του και μέσα σε μια μοναδικά μυσταγωγική διαδικασία να πετά και να αγγίζει τις πιο ευαίσθητες ανθρώπινες χορδές.
Όσοι το ζήσαμε, ανατριχιάσαμε. Όσοι δεν ήσασταν τυχεροί, απολαύστε το. Δείτε το, αλλά δεν σας το… χαρίζουμε. Είναι χορός μοναχικός. Για έναν. Για πάρτη σου, ρε μάγκα Δημήτρη…
