Ο Βαγγέλης Ζιάγκος παραδέχθηκε, χθες, ότι δεν βρέθηκε λύση στην θέση “4”. Συμπλήρωσε, ωστόσο, ότι υπάρχουν παιδιά (που χθες δεν υπήρχαν δηλαδή κατά δήλωσή του) που μπορούν να καλύψουν τα όποια κενά δημιουργούνται. Και είναι πολλά τα κενά εσχάτως λόγω τραυματισμών…
Για το ματς με τους Ικάρους είπε: “Δυστυχώς, η απουσία του Νίκολιτς και του Γκιζόγιαννη επέδρασε καθοριστικά στην εικόνα της ομάδας μας, αλλά και σε επιμέρους καταστάσεις. Αλλοιώθηκε η αγωνιστική μας ταυτότητα. Αποπροσανατολιστήκαμε. Δεν βρήκαμε λύση στο “τέσσερα” και σε συνδυασμό με την μέτρια απόδοσή μας στην άμυνα, είχε αυτό ως συνέπεια να δυσκολέψει η κατάσταση. Καλούμαστε να προσαρμοστούμε στις απουσίες των δύο παιδιών, και να βρούμε λύσεις εκ των έσω. Έχουμε παιδιά, που μπορούν να καλύψουν το κενό τους και ν’ αναβαθμίσουν τον ρόλο τους“.
Η πλήρης αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι τα “παιδιά”, που υπαινίσσεται ο προπονητής της ΑΕΚ, έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους και δεν έχουν πιάσει από τα μαλλιά τις ευκαιρίες. Ορθά-ορθότατα ο Ζιάγκος σ’ αυτή την κρίσιμη φάση, όπου κάποιοι θαρρείς και μάτιασαν τη “Βασίλισσα”, προσπαθεί να εμψυχώσει όλους τους παίκτες. Η ΑΕΚ έχει βάθος στον πάγκο της, όπως υποστηρίζουν και οι αντίπαλοι προπονητές, αλλά καλείται να το αποδείξει, ειδικά στις αναμετρήσεις με Λαύριο και Κόροιβο και όσο διαρκεί η απουσία των Γκιζόγιαννη, Νίκολιτς, όπου κάποιοι από “παγκίτες” ή ρολίστες αναβαθμίζονται σε “βασικούς”.
Η “καμπάνα” χτυπά κυρίως για τους Παπαντωνάκο, Παπαδιονυσίου, Παναγιωταρά, αν και είναι γεγονός ότι ο τελευταίος δεν ήταν αρνητικός στα 12 λεπτά, που αγωνίστηκε χθες. Διάθεση και ταλέντο υπάρχει, αλλά ο ρόλος τους διαφοροποιείται λόγω της αλλαγής συσχετισμών.
Τα “πρέπει” είναι περισσότερα και πιο πιεστικά. Πολλώ δε μάλλον από την στιγμή, που η άνοδος στην Α1 δεν έχει ακόμα κριθεί, και δίκιο έχει ο Βαγγέλης Ζιάγκος όταν το επαναλαμβάνει…
