Κεντρική Αρθρογράφοι Κογκαλίδης Τελικά, είναι ελέφαντας

Τελικά, είναι ελέφαντας

curry jelinek

curry-jelinek

kogasΗ πρώτη βόμβα που έπεσε στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου σκότωσε όλα τα ζώα που φιλοξενούνταν σε αυτόν, εκτός από τον ελέφαντα. Ο Αργύρης Πεδουλάκης από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στον Παναθηναϊκό αγωνίζεται να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας (αν προτιμάτε ότι δικαιούται να κρατά το “πράσινο τιμόνι” στα σίγουρα χέρια του), αλλά ακόμα κι αν δεν το έχει πετύχει 100% (δεν φτάνει να θέλεις να πείσεις κάποιους, πρέπει κι αυτοί να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες για να… πειστούν), αν επιμένετε ότι είναι ελέφαντας, ε ναι, είναι και αντέχει και στις βόμβες

Μαζί του αντέχει κι ο Παναθηναϊκός, που μπορεί να χρειάστηκε αρκετά παιχνίδια για να εξασφαλίσει και μαθηματικά την πρόκρισή του στους “16“, αλλά ήδη από χθες έβαλε γερές βάσεις για τα πλέι οφ, αν κι ακόμα είναι πάρα πολύ νωρίς. Το Top-16 έχει και δρόμο, και (ενδεχομένως) ανατροπές, αλλά οι “πράσινοι” έχουν πετύχει πολλά σε λίγο χρόνο.

Το σημαντικότερο δεν έχει σχέση με τη λογιστική των τεσσάρων βαθμών, της μιας (απαραίτητης) εκτός έδρας νίκης για να διεκδικεί την άνοδο, της καλής διαφοράς από την Αρμάνι Μιλάνο, αλλά και μιας σπουδαίας προοπτικής για τρεις νίκες στη σειρά, αφού επόμενος αντίπαλος είναι η Αναντολού Εφές του Βαγγέλη Αγγέλου (και του 0-2).

Το σημαντικότερο είναι πως αγωνιστικά οι παίκτες του “τριφυλλιού” πείθουν ότι έχουν βρει τρόπο να παίζουν στο… δικό τους γήπεδο. Επιβάλλουν τον ρυθμό, ξεκινούν από την επιθετική τους άμυνα, σήμα κατατεθέν της ομάδας που “έχτισε” ο Πεδουλάκης και που έχει μετατρέψει την αμυντική λειτουργία σε προσφορά θεάματος και παράλληλο εφαλτήριο επίθεσης (ποιος δεν είδε σήμερα, για παράδειγμα, τον Μπράμος να κλέβει μπάλα και να τρέχει για να βγάλει αιφνιδιασμό πιο γρήγορα απ’ ότι πάνε οι εμπνευστές του “έργουΙσπανοί;).

Ο Παναθηναϊκός γίνεται μέρα με τη μέρα καλύτερος, κατεβάζει τον γενικό, υποχρεώνει τους αντιπάλους σε χαμηλές πτήσεις, τη στιγμή που βρίσκει πόντους, ακόμα και με εξαιρετικά άσχημα ποσοστά στα σουτ τριών πόντων. Η Λαμποράλ πέτυχε 61 πόντους στο “σπίτι” της (κι ένα τρίποντο δώρο… Θεού, πίσω από το κέντρο), παραγωγικότητα εξόχως χαμηλή.

Την περασμένη εβδομάδα η Αρμάνι είχε σταματήσει στους 57, άρα ήδη ο Παναθηναϊκός αρχίζει να βάζει “ταβάνι” στους αντιπάλους του. Κι ενδεχομένως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά όταν θα συναντήσει την Μπαρτσελόνα, τη Φενέρμπαχτσε, ή τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό θα φανεί στην πράξη. Μπορεί και να μην είναι…

Ο Παναθηναϊκός είναι εντελώς αλλαγμένος, αφού πλέον ο Ραμέλ Κάρι έχει βρει τον ρόλο του, ο Δημήτρης Διαμαντίδης μοιάζει αναγεννημένος, το δίδυμο Στεφάν Λάσμε – Τζέιμς Γκιστ απλά… “δεν υπάρχει“, ενώ δίνουν εξαιρετικά μεγάλες βοήθειες ο Ούκιτς, ο Ματσιούλις, ο Μπράμος, ο Φώτσης. Οκτώ παίκτες πρώτης γραμμής κι από εκεί και πέρα ό,τι έρθει καλοδεχούμενο είναι.

Αν οι “πράσινοι” κάνουν το απολύτως λογικό, επιβληθούν της Εφές, θα έχουν με το καλημέρα τρεις νίκες διαφορά από την ομάδα του Αγγέλου, δύο από τη Λαμποράλ ή την Αρμάνι, είτε δύο από τον Ολυμπιακό, είτε θα είναι μόνοι πρώτοι στον όμιλο (αν οι “ερυθρόλευκοι” επικρατήσουν της Μπαρτσελόνα), θα έχουν είτε δύο από Μάλαγα και Φενέρ, είτε τρεις από την παρέα του Ομπράντοβιτς.

Αν αυτό δεν είναι καλή προίκα, τότε αναρωτιέμαι πόσο καλύτερο ξεκίνημα θα περίμενε κανείς. Βεβαίως, για να συμβεί αυτό πρέπει ο Παναθηναϊκός να συνεχίσει να αγωνίζεται στο ίδιο τέμπο, όμως πλέον η παρέα του Πεδουλάκη πείθει ότι ο δρόμος είναι… ανοιχτός. Όχι ως αφύλακτη διάβαση, αλλά ως μια πρόκληση στην οποία οι “πράσινοι” μπορούν και θέλουν να απαντήσουν…

Υ.Γ.: Αύριο θα γράψω για το… φαινόμενο του Κορωπίου.

kogas@on.gr

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Γιώργος Κογκαλίδης
Περισσότερα σε Κογκαλίδης

Δειτε επισης

Βαγγέλη Λιόλιο, βόλεϊ βλέπεις;

Να βλέπεις το βόλεϊ (γυναικών) και να κλαις. Ολοκληρώθηκε χθες το φάιναλ-4 τού κυπέλλου βό…