Ο αγώνας του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε προσφέρεται για σειρά από σκέψεις – αναλύσεις. Οι “πράσινοι” δεν ξεκίνησαν καλά το παιχνίδι, με αποτέλεσμα να κυνηγούν στη μεγαλύτερη διάρκεια, οι διαιτητές έπαιξαν περισσότερο έδρα απ’ όσο είναι ανεκτό…
Ο Λίνας Κλέιζα έβαλε δύο μεγάλα σουτ, ο Αντώνης Φώτσης είχε τρεις κακές στιγμές σε άμυνα και επίθεση στο τέλος, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης ήταν για δεύτερο συνεχόμενο ματς (μετά από αυτό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό) σημείο αναφοράς κι αυτό είναι ΜΟΝΟ θετικό για τον Παναθηναϊκό.
Εγώ θα κρατήσω την τελευταία χρονικά φάση του αγώνα. Ο Μάικλ Μπράμος μείωσε με τρίποντο στους τρεις (75-72), πετυχαίνοντας -βάσει της χρονικής στιγμής και της εικόνας του αγώνα- το καλύτερο δυνατό για τους “πράσινους“. Με το ρολόι να μηδενίζεται γύρισε με σχεδόν αυτοματοποιημένη κίνηση κι έκανε φάουλ στον αντίπαλό του, δίνοντας δύο εύκολους πόντους στους Τούρκους.
Ήταν ένα λάθος… πάθους, το οποίο αναδεικνύει αυτό που ο Παναθηναϊκός έχει “κοπιάρει“: Την προσήλωση στην άμυνα, το αέναο κυνήγι των αντιπάλων, ακόμα κι όταν το παιχνίδι τελειώνει. Αυτό που παλιά οι προπονητές χρησιμοποιούσαν ως παραίνεση για την άμυνα (“και για κατούρημα να πάει ο αντίπαλός σου θα τον ακολουθήσεις“) έχει γίνει… κτήμα για τους “πράσινους“.
Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την εικόνα, ο Παναθηναϊκός πείθει και τον πιο δύσπιστο ότι θα είναι μέσα στους στόχους του ως το τέλος, ότι θα συνεχίσει να βγάζει τα συκώτια των αντιπάλων του, ότι θα… κυνηγά κάθε ματς. Κι όλα αυτά με μια εμφάνιση που δεν ήταν από τις καλύτερες, χωρίς πολλή ενέργεια (λογικό, αφού έπαιξε τρίτο “μεγάλο” ματς σε έξι μέρες), με άσχημα επιθετικά ποσοστά.
Το “λάθος” του Μπράμος είναι αυτό για το οποίο μπορεί να καυχιέται ο Παναθηναϊκός και είναι η μεγάλη προσφορά του προπονητικού τιμ, αφού φαίνεται έμπρακτα (δεν περιμέναμε αυτή τη φάση για να το μάθουμε) ότι το “δόγμα Πεδουλάκη” έχει περάσει για τα καλά στους παίκτες, παλιούς και νέους.
Όπως επίσης από το αποψινό παιχνίδι φαίνονται κι άλλα πράγματα. Αυτό που εμείς φωνάζαμε από την πρώτη μέρα ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας από τον Άρτζι, ότι -δηλαδή- οι ομάδες του χρειάζονται χρόνο, αποδεικνύεται με την παρουσία του Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Έπρεπε πρώτα να αντιληφθεί το παιχνίδι, έτσι όπως το έχει οραματιστεί ο προπονητής του, και μετά να μπει στην εξίσωση.
Ο διεθνής παίκτης, ο οποίος δεν ξέχασε το μπάσκετ που ήξερε, “εμφανίζεται” ακριβώς τη στιγμή που περιμέναμε και μεγαλώνει το ρόστερ, δίνει άλλη μια λύση στους ψηλούς.
Είναι σχήμα οξύμωρο, αλλά με αυτή του την ήττα ο Παναθηναϊκός μπορεί να ήταν και πιο πειστικός από τις τρεις προηγούμενες νίκες του. Μπροστά του έχει ένα “κρας τεστ“, καθώς υποδέχεται την Μπαρτσελόνα στην έδρα του.
Με 1-1 εκτός έδρας και με διαφορά που καλύπτεται (θα προτιμούσαμε να έμενε στους τρεις πόντους, αλλά είπαμε…), αν το “τριφύλλι” υπερασπιστεί την έδρα του, αν μετατρέψει σε “κάστρο” το ΟΑΚΑ, έχει εξασφαλισμένη πρόκριση και θέλει 1-2 νίκες (μπορεί εύκολα να τις βρει) για τη δυάδα και το πλεονέκτημα.
Σίγουρα είναι πολύ νωρίς ακόμα. Η Ευρωλίγκα έχει δρόμο, το Top16 είναι ένα ξεχωριστό… πρωτάθλημα κι η “παράσταση νίκης” πρέπει να ανανεώνεται κάθε φορά που οι παίκτες πατάνε στο παρκέ.
kogas@on.gr
