Μπορεί να βρισκόμαστε στα μέσα της φετινής αγωνιστικής περιόδου και οι τελικοί του περσινού πρωταθλήματος να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και έξι μήνες, αλλά η τακτική του Παναθηναϊκού στον τρόπο αντιμετώπισης και αναχαίτισης του Ολυμπιακού δεν άλλαξε στο ελάχιστο (τουλάχιστον όχι στα βασικά κομμάτια της).
Τα αρχικά “τρικ” (πέρσι) του Αργύρη Πεδουλάκη έχουν αρχίσει να γίνονται… συνήθεια για το “τριφύλλι”, το οποίο βαδίζοντας στην πεπατημένη της περσινής σεζόν βρήκε -σε ακόμη ένα παιχνίδι που έκρινε έναν τίτλο- τον τρόπο να “πληγώσει” τους “ερυθρόλευκους” και να ανακάμψει αγωνιστικά και ψυχολογικά.
Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, πως η βασικότερη αιτία της χθεσινής κακής εικόνας του Ολυμπιακού έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται “Τζέιμς Γκιστ“. Οι αριθμοί δεν λένε (πάντα) την αλήθεια, άλλωστε, και αυτό ισχύει στην περίπτωση του Αμερικανού φόργουορντ/σέντερ, ο οποίος ανέλαβε το μαρκάρισμα του Βασίλη Σπανούλη.
Εν αντιθέσει με πέρσι (που υπήρχε και ο Ρόκο Λένι Ούκιτς στην εξίσωση), όμως, αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός έδειξε διάθεση να διαφοροποιήσει σε μικρό βαθμό την τακτική του απέναντι στον αρχηγό των “ερυθρολεύκων”.
Γιατί πέρσι το πλάνο έλεγε “help and recover” άμυνες πάνω του με τους “ψηλούς” του “τριφυλλιού” να βγαίνουν ψηλά στα πικ ν ρολ με σκοπό να τον αναγκάσουν να κρατήσει τη μπάλα παραπάνω απ ότι έπρεπε, ενώ χθες οι “αλλαγές στα σκριν” πάνω στη μπάλα αποσυντόνισαν πλήρως τον Ολυμπιακό.
Κι από τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι προτίμησαν να αγωνιστούν με “ελαφριά” τεσσάρια (Μπρεντ Πέτγουεϊ, Στράτος Περπέρογλου) αντί να επιχειρήσουν να “χτυπήσουν” τον Γιόνας Ματσιούλις και τον Μάικ Μπράμος κοντά στο καλάθι, τότε όλα έγιναν πολύ πιο εύκολα για τον Παναθηναϊκό. Κοινώς έβαλαν βούτυρο στο ψωμί του Παναθηναϊκού…
Θέμα… “ανάγνωσης”
Η αλήθεια είναι πως για μεγάλο χρονικό διάστημα (κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο), οι Πρωταθλητές Ευρώπης έδειχναν μία πρωτοφανή αδυναμία να “διαβάσουν” την αντίπαλη άμυνα. Κι αυτό γιατί έχοντας ως πρώτη επιλογή τα κεντρικά πικ ν ρολ μεταξύ του Βασίλη Σπανούλη και του εκάστοτε σέντερ (Μπράιαντ Ντάνστον, Σέντρικ Σίμονς), οι “πράσινοι” έκαναν “αλλαγή” με αποτέλεσμα ο αρχηγός του Ολυμπιακού να ξεφορτώνεται μεν τον Τζέιμς Γκιστ, αλλά να βρίσκει μπροστά του τον… Στεφάν Λάσμε.
Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να “κολλάει” η μπάλα στα χέρια του, να μην υπάρχει καλή κυκλοφορία στην περιφέρεια και οι “ερυθρόλευκοι” να προσπαθούν να “χτυπήσουν” τον άμυνα του Παναθηναϊκού σχεδόν αποκλειστικά με σουτ τριών πόντων (ειδικά στην τρίτη περίοδο).
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να πέσει ο ρυθμός του αγώνα (ειδικά από τη στιγμή που οι γηπεδούχοι κυριάρχησαν στα ριμπάουντ) και να πάει το παιχνίδι στις προσωπικές μονομαχίες, όπου υπερτέρησε κατά κράτος το “τριφύλλι”.
Την ίδια ώρα, όμως, που ο Ολυμπιακός παρέμενε “κολλημένος” στην επίθεση, οι “πράσινοι” κυνηγούσαν σχεδόν σε κάθε επίθεσή τους τα miss match, κυρίως με εκφραστή τον Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος έδωσε τη “χαριστική βολή” στους Πειραιώτες (παραδόξως επέλεξαν να μην κάνουν “παγίδες” στο λόου ποστ στο μαρκάρισμά του όταν είχε απέναντί του τον Έισι Λο) στα τελευταία πέντε λεπτά με τα συνεχή ποσταρίσματά του.
Έτσι, σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει το πάνω χέρι (πριν την έναρξή του), ο Παναθηναϊκός έφερε τα πάνω κάτω ανακτώντας τη χαμένη του ψυχολογία.
Κι όλα αυτά σε έναν αγώνα που μπορεί να “γυρίσει το διακόπτη” στο “τριφύλλι”, όπως ακριβώς έγινε και στο περσινό ραντεβού των “αιωνίων” στο Κύπελλο Ελλάδος.
Λέτε να δούμε την (περσινή) ιστορία να επαναλαμβάνεται;
