Για όσους μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές, για όσους γνωρίζουν πραγματικά τον χώρο κι όχι τους κατά βάση ηλίθιους που προσπαθούν να το παίξουν έξυπνοι, πετώντας τσιτάτα και αμφιβόλου πιστοποιημένης προέλευσης πληροφορίες, το παρακάτω κείμενο αναδεικνύει ένα από τα σοβαρότατα θέματα της διαιτησίας.
Το έγραψε ο φίλος Μιχάλης και το δημοσιεύουμε αυτούσιο:
“Δεν είμαι ιδιαίτερα “φίλος” του θεσμού των παρατηρητών διαιτησίας. Και για να ακριβολογήσω, διαφωνώ τουλάχιστον με τον τρόπο που “επεμβαίνει” η Παρατήρηση στην αξία του εκάστοτε αγώνα, αλλά και της κάθε διαιτησίας.
Έχει τύχει ν’ ακούσω από διαιτητές συζητήσεις που έγιναν με παρατηρητές μετά τη λήξη των αγώνων τους. Έχω διαβάσει από τα διάφορα ρεπορτάζ τί “πιθανόν” είπε ο παρατηρητής στους διαιτητές. Εάν όλα όσα έχω ακούσει ο ίδιος, ή έχω διαβάσει, αληθεύουν, τότε -κατά την εκτίμησή μου- υπάρχει πρόβλημα.
Το 80% των σφυριγμάτων ενός αγώνα μπάσκετ είναι τα φάουλ. Το 100% της επιτυχίας του αγώνα είναι η διαχείριση του πειθαρχικού ελέγχου. Η δε ψυχολογία των διαιτητών είναι αυτή που θα καθορίσει, σε μεγάλο ποσοστό, την εξέλιξή του.
Τη διασφάλιση της ορθότητας των σφυριγμάτων καθορίζει η γνώση των κανονισμών, που εκ προοιμίου όλοι οι διαιτητές έχουν, αλλά και η σωστή εφαρμογή της μηχανικής. Η διαχείριση του πειθαρχικού ελέγχου είναι αποτέλεσμα coaching, που οφείλουν οι αρχές της διαιτησίας να συμπεριλάβουν, εάν δεν το έχουν κάνει ακόμη, όχι μόνο στα σεμινάριά τους, αλλά στην αγωνιστική καθημερινότητά τους.
Η ψυχολογία των διαιτητών είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης της προσωπικότητας κάθε διαιτητή. Αυτά είναι τα δεδομένα.
Για να δούμε όμως: Ο παρατηρητής διαιτησίας ενός αγώνα διαλέγει στο γήπεδο τη θέση από την οποία θα τον παρακολουθήσει. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι δεν έχει την δυνατότητα να “κρίνει” σφυρίγματα, αφού μπορεί να είναι γνώστης των κανονισμών, αλλά δεν μπορεί να εφαρμόσει τη μηχανική.
Επομένως σε κάθε περίπτωση που η άποψή του θα είναι κριτήριο αξιολόγησης της διαιτησίας, τότε ο ίδιος ο θεσμός θα ακυρώνει τη βασική προϋπόθεση της μηχανικής.
Φίλοι παρατηρητές, αποποιηθείτε την ταυτοποίησή σας ως βαθμολογητές και ασχοληθείτε με το coaching των διαιτητών. Τώρα, εάν πρέπει οπωσδήποτε να εξετασθούν και τα σφυρίγματα, μαζευτείτε σε μια αίθουσα και μέσω του video του αγώνα, αξιοποιείστε τον χρόνο σας μαζί όμως με τους διαιτητές των αγώνων.
Ξέρω, είναι βαριά η καλογερική. Όμως ας μου απαντήσει κάποιος: Οι παρατηρήσεις κι έτσι όπως γίνονται τώρα, μήπως έχουν σκοπό απλώς να “προστατεύουν“; Και αν ναι ποιον; Τους διαιτητές, ή τις ομάδες;
Φιλικά“
