Μπορεί η επανάληψη να είναι η μητέρα της μάθησης, αλλά δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα ίδια. Αφήνουμε τους παίκτες του Ολυμπιακού να επαναλαμβάνονται και, εκτελώντας με αξιοζήλευτη συνέπεια τα αμυντικά τους καθήκοντα, να πετυχαίνουν τη μία νίκη μετά την άλλη. Ανεξάρτητα από τραυματισμούς και απουσίες.
Αυτό που πιστοποιήθηκε χθες είναι πως στη μεταγραφική περίοδο μάλλον προσπεράσαμε χωρίς να δώσουμε σημασία, μια εξόχως σημαντική μεταγραφή: αυτή του Γιάννη Αθηναίου. Κι επειδή οι αριθμοί ενίοτε λένε και αλήθειες, σημειώστε τα ως τώρα κατορθώματά του:
Τυπικά ο Αθηναίου έχει αγωνιστεί σε έξι ευρωπαϊκά παιχνίδια, όμως επί της ουσίας έχει συμμετοχή σε πέντε (στον εκτός έδρας αγώνα με τη Λαμποράλ, πάτησε για μόλις 28” το παρκέ, χωρίς να έχει ενεργό συμμετοχή). Σε αυτά τα πέντε ματς ο Αθηναίου έχει προσφέρει 33 πόντους (ήτοι 6.6 μέσο όρο).
Αυτό, όμως, που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι πως σουτάρει με το απίστευτο 56.25% από τη γραμμή του τρίποντου! Διόλου άσχημα για έναν παίκτη που αποκτήθηκε ως… πέμπτος “κοντός” και παίζει (εξαιτίας όχι μόνο των τραυματισμών, αλλά και της δικής του εξαιρετικής απόδοσης) 20.1 λεπτά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα (διευκρινίζουμε ότι, όπως και στην αναλογία των σουτ / αγώνα, δεν υπολογίζουμε τα 28” που αγωνίστηκε στην Ισπανία).
Όταν ο (θεωρητικά) 12ος παίκτης σου, σουτάρει με 56.25%, προσφέρει ένα εξαιρετικά ποιοτικό αγωνιστικό ημίχρονο ανά παιχνίδι, τότε εξηγείται γιατί ο Ολυμπιακός αντέχει παρά τους απανωτούς τραυματισμούς και τις ατυχίες.
Βεβαίως, στη χθεσινή αναμέτρηση, έλαμψαν ο Ντάνιελ Χάκετ, ο οποίος όχι μόνο ξεδιπλώνει το ταλέντο του (αυτό το γνωρίζαμε), αλλά μοιάζει να έχει αφήσει τις κακές αγωνιστικές του συνήθειες στο Μιλάνο. Είναι ιδιαιτέρως σοβαρός, ουσιαστικός, με απίστευτη στοχοπροσήλωση στην άμυνα, αλλά και συμμετοχή στην επίθεση.
Ο Ολυμπιακός, όμως, αρχίζει να βάζει στο “παιχνίδι” τον Ντι Τζέι Στρόμπερι (η αναφορά έχει να κάνει με το μπροστά μέρος του γηπέδου, γιατί στην άμυνα είναι “σκυλί του πολέμου“), που πλέον πρέπει να σταματήσει τα σκαμπανεβάσματα, να σταθεροποιήσει την απόδοσή του, για να λογίζεται ως μια υπολογίσιμη μονάδα.
Παράλληλα είναι το πρώτο παιχνίδι που ο Νίκολα Μιλουτίνοφ φωνάζει “παρών” και μάλιστα με πολύ καλή στατιστική απεικόνιση, αλλά και ουσιαστική προσφορά. Κι ήταν απαραίτητη η καλή του εμφάνιση, καθώς ο Οθέλο Χάντερ κινήθηκε σε πολύ χαμηλό βαρομετρικό, αλλά αυτό “κρύφτηκε” χάρη στην πολύ καλή εμφάνιση του Σέρβου.
Με τόσους πολλούς και συχνούς τραυματισμούς, ίσως πρέπει να φτιαχτεί ειδική κατηγορία στο… στοίχημα. Όμως με τέτοιες “εφεδρείες“, με τέτοια ομαδική θετική αντίδραση, ο Ολυμπιακός κάνει κάτι που -αν μη τι άλλο- είναι εντυπωσιακό.
